Volgers

vrijdag 22 april 2011

The Farmer's Wife en een gekregen award


Wat is het lang geleden, dat ik geschreven heb, en erger, ik heb maar weinig reacties geplaatst op jullie logjes.  Ik ben zo achter, dat het me aan moed ontbrak om ergens te beginnen. Maar dat ga ik wel snel doen, hoor. 

Na de kippetjes was het hoog tijd om nog wat aan het boerenvrouwtje te doen doen, want ik had me vorige maand voorgenomen, dat er weer een rand aangezet zou zijn deze maand. Maar de blokken waren nogal bewerkelijk en dat vergde meer tijd dan ik hoopte. Maar ze zijn er alle drie klaar, het zijn:


nummer 57: Morning, natuurlijk is er ineens weer een foto verdwenen, zodat ik hem aangenaaid over moest maken. De kleuren zijn trouwens veel mooier dan op de foto.

nummer 22: Corn & Beans en

nummer 110: Wood Lily

En zo ziet hij er  uit nu alle blokken er aangenaaid zijn. Ik denk, dat ik hem niet breder ga maken, en voor de Twin-size- maat kies, die 73" x 92,5" is. Dan moeten er 83 blokken gemaakt worden, het betekent dan wel, dat ik drie blokken, die ik al gemaakt had, op een andere plaats zal moeten naaien. En dan ga ik ook eens kijken of er blokken zijn die ik erg mooi vind om er ook in te gebruiken. Ik heb nu 52 blokken gemaakt, dus dat schiet al op.


En dan voor het laatst nog even de kippenaffo, wat heerlijk, dat hij klaar is. Hij hangt hier al in de kamer, maar ik ben er niet helemaal tevreden over. Hij hangt rechtsonder niet mooi, dus ga ik volgende week de bies weer een stuk loshalen en wat inkorten. Maar verder ben ik helemaal tevreden.

Dan heb ik van Jolanda van quiltenlangsdewaterkant.blogspot.com een award gekregen, ze schrijft, dat ze hoopt dat ik het leuk vind. Natuurlijk is het leuk om een award te krijgen, maar ik vind het zo moeilijk om uit zoveel blogsters te kiezen. Daarom staat er op mijn blog, dat ik ze liever niet wil. Maar ik vind het ook niet leuk, als ik er nu niets aan doe, dus ik zal één dezer dagen de vragen, die erbij horen, beantwoorden en misschien zoek ik dan toch een paar blogsters die niet zoveel volgers hebben, wie weet!  In ieder geval bedankt, Jolanda, ik vind het erg lief van je!

Bovenaan staat een nieuwe header, ook ditmaal met een maandquiltje, ontworpen door Ria Borgstrom. Gemaakt toen ik pas begon. Het huisje heb ik op de regiodag gekocht, waar we met vijf bee-vriendinnen geweest zijn. Ik wilde allang zo'n huisje, en nu heb ik er dan eindelijk één, al heeft het nog een stokje en een verfje nodig.

Wat mijn hernia betreft: ik heb inmiddels een datum van de operatie: 6 juni, dus nog een tijdje wachten. Maar de medicijnen, die ik nu heb, maken het wachten gelukkig wat draaglijker.

Zo, nu een begin maken met de inhaalrace: als eerste naar de andere Boerenvrouwtjesmaaksters, gaan jullie mee?

Groetjes, en natuurlijk ook alvast een vrolijk Pasen,

Cisca

zondag 3 april 2011

Kippen, de giveaway, een borduuraffo en een Promovendus

Hallo allemaal,

Wat geniet ik van het quilten van de kippetjes. Tot nu toe nog geen zwerende vinger en het is zo ontspannend en blij makend om hem steeds mooier te zien worden! En wat ook leuk is: hij komt ruimschoots voor de Paasdagen af.


Gisteravond ook even het paashaasje afgemaakt, zodat die samen met het haasje en kippetje van vorig jaar alvast een beetje paassfeer in huis brengt,



Hier de leuke giveaway, die ik van lapjesfluisteraar Pauline heb gekregen (zie de namen onder de Farmerś Wife foto rechts). Veertig kleine lapjes van Moda's Clermont Farms, een hele mooie serie. Erbij een kaart met een prachtige quilt en een leuk klein stoffen hartje.  Hartelijk bedankt, Pauline, zoals gezegd: ik heb er al een bestemming voor, maar dat komt  (veel) later.


Verder staat mijn hoofd nog steeds naar de feestelijke dag van 1 april, toen DS 2 Colin, die cognitief gedragstherapeut is, zijn bul kreeg. Wat was dat leuk en wat waren we trots op hem. Het boek met zijn proefschrift hadden we al weken in huis, met op de kaft een foto van "Worry Dolls", die bij de Maya's gebruikt worden om kinderen, die piekeren en bang zijn, hun zorgen en angsten aan te laten vertellen en die ze onder hun kussen leggen, om 's nachts al hun zorgen weg te nemen. Z'n scriptie ging dus over piekeren, wat bij sommige mensen zo erg kan worden, dat ze het gevoel hebben, dat ze gek zullen worden. De dagen voorafgaand aan deze dag, is hij in verschillende radio- en televisieprogramma's geweest om erover te praten en o.a. ook AD en Telegraaf hebben er een artikel aan gewijd.




Hier staat hij, prachtig in rokkostuum, met zijn paranymfen en vriendin en Kim en Carly, voor Erasmus. Die nymfen, twee vrienden, moesten hem symbolisch bijstaan tijdens de ondervraging door de professoren. Dat waren niet de eersten de besten, twee van de universiteit van Amsterdam (de één in Klinische Psychologie en de ander in de Cognitieve Gedragsgstherapie) één van universiteit van Utrecht en de anderen van de Erasmus universiteit. Ze waren het er allemaal over eens, dat het uitzonderlijk is, dat een onderzoeker tegelijkertijd ook behandelaar is, wat in de praktijk natuurlijk heel goed uitpakt. Hij werd zelfs briljant genoemd en ze vroegen zich af, hoe hij het voor elkaar gekregen had, om in de jaren dat hij onderzoek deed en zijn scriptie schreef, ook behandelaar was, met anderen PsyQ had opgericht, nog een tijdje directeur ervan was, ook nog als docent aan de Erasmus universiteit werkte, boeken had geschreven en artikelen in vooraanstaande Amerikaanse (en Engelse?) bladen had mogen plaatsen. En dan ook nog volgende week de marathon van Rotterdam gaat lopen. En wat ze er niet bij zeiden: vader van twee kinderen was geworden en dat het op woensdag thuiswerkdag was, maar vooral pappadag! En wat ook niet onbelangrijk was: dat hij zo sympathiek was. Dat is misschien nog het allerbelangrijkst!
En moeder Cisca dacht er tijdens al die loftuitingen aan, dat hij door zijn kleuterjuf al "het zonnetje van de klas" werd genoemd.


Na de verdediging van zijn proefschrift "On the Diagnosis, Assessment, and Treatment of Generalized Anxiety Disorder", kortweg de piekerstoornis, kreeg hij uiteindelijk zijn bul uitgereikt, waarna aansluitend een receptie volgde en er 's avonds een feest bij hem thuis was, waar ook een paar profs van Erasmus  aanwezig waren en waar één van hen ook nog een prachtig en geestig verhaal heeft gehouden. Daar bracht hij ter sprake, dat Colin het praten (en overal een antwoord op weten) van zijn vader, en het schrijven van zijn moeder had meegekregen. Daar had hij me op de receptie naar gevraagd, hij vroeg of Colin het praten van mij had. Nou, dat zeker niet, ik sta meestal met mijn mond vol tanden en weet pas later, wat ik had moeten zeggen. Schrijven doe ik iets beter dan praten, maar zo goed als hij ben ik natuurlijk lang niet, en zeker niet in het Engels.  Maar dat verhaal  heb ik helaas gemist, doordat ik al vroeger naar huis was gebracht.


Gelukkig had ik vrijdag een goede dag, zodat ik tijdens de plechtigheid niet al teveel pijn had en kon blijven zitten. Ik moet toch geopereerd worden, ik kom er niet onderuit. Het was wel even schrikken dat ik pas op 11 mei bij de neurochirurg terecht kan en daarna nog op de datum van de operatie moet wachten, maar ik sta wel op de reservelijst als er iemand uitvalt. Gelukkig heb ik nu een hometrainer, waar ik zoveel keer per dag een tijdje op kan fietsen, zodat de pijn weer een tijdje uit te houden is.


Tot slot nog even een foto van het laatste FW blok van vorige keer, die wel heel erg overbelicht was, en waarvan ik nu zie, dat hij nog steeds niet tot zijn recht komt.

Ik hoop, dat ik jullie niet teveel verveeld heb met mijn trotse verhaal, maar het voordeel is, dat jullie het over kunnen slaan, dat is het voordeel van het geschreven woord.

Tot volgende keer,

Liefs,

Cisca