Hallo allemaal,
Langzaam stapelen de quilts die nog gequilt moeten worden hier op, zoals de Jules, de Moda quilt en de Sunbonnets, en nog veel meer.
Daarom heb ik de laatste tijd op de maandagmorgenbee veel gequilt, want ik had me voorgenomen
thuis alleen aan de Duo P. te quilten.
Maar de Sunbonnets kwamen toch bijna af, doordat ik er ook op het balkon aan kon werken, dat mocht van mezelf, omdat de Duo P. wegens de grootte het balkon niet op kan. Dat zou trouwens veel te warm zijn.
Maar de rand levert moeilijkheden op, want de pennen zijn er niet op te zien. Toen heb ik afplakband gebruikt, maar de lijnen zijn niet echt strak geworden. Nu zag ik laatst bij iemand dat er ook uitwasbare stiften bestaan, dus misschien moet ik daar eens achteraan. Wel jammer want ik was bijna klaar.
Ik zag op internet een speldenkussen van een glazen kaarsenstandaard, heel leuk gevuld met wat knoopjes en afgemaakt met een oud kanten kleedje. Ik heb er nu een standaard van zilvertin voor gebruikt, en hij staat wel leuk op mijn tinnen blaadje.
Toen Marijke en ik een tijdje geleden bij Serendipity waren, heb ik daar drie in elkaar passende dozen gekocht, waarin een borduurwerkje geplaatst kan worden. Ze stonden al die tijd in een kast,en er kwam nog niet van om er een borduurtje voor te maken.
Totdat ik van de week een leuke stitchery van twee Sunbonnets tegenkwam, die precies in het gat pasten. Hij was gauw klaar en vanmiddag heb ik hem op maat geknipt en erin gedaan.
Een ricrac bandje in dezelfde kleur erom en klaar was hij.
Het fijne van deze dozen is, dat er aan de binnekant van de doos een rond houten afdekplaatje zit, dat op het gat past en met vier schuifjes dicht kan. Zodat er later ook weer eens wat anders in kan.Leuk, hè!
Er kwam van de week een rouwkaart, dat de man van één van onze beeleden overleden is. Hij was al een tijd ziek en woonde in een verpleeghuis. Een treurig einde met een paar jaar vol operaties, heel veel pijn en ellende! Wat is het toch erg als iemand zo moet lijden. Morgen ga ik naar de begrafenis. Dini, mocht je dit (eens) lezen, heel veel sterkte! We leven allemaal met je mee.
Tot volgende keer,
Groetjes,
Cisca
Langzaam stapelen de quilts die nog gequilt moeten worden hier op, zoals de Jules, de Moda quilt en de Sunbonnets, en nog veel meer.
Daarom heb ik de laatste tijd op de maandagmorgenbee veel gequilt, want ik had me voorgenomen
thuis alleen aan de Duo P. te quilten.
Maar de Sunbonnets kwamen toch bijna af, doordat ik er ook op het balkon aan kon werken, dat mocht van mezelf, omdat de Duo P. wegens de grootte het balkon niet op kan. Dat zou trouwens veel te warm zijn.
Maar de rand levert moeilijkheden op, want de pennen zijn er niet op te zien. Toen heb ik afplakband gebruikt, maar de lijnen zijn niet echt strak geworden. Nu zag ik laatst bij iemand dat er ook uitwasbare stiften bestaan, dus misschien moet ik daar eens achteraan. Wel jammer want ik was bijna klaar.
Ik zag op internet een speldenkussen van een glazen kaarsenstandaard, heel leuk gevuld met wat knoopjes en afgemaakt met een oud kanten kleedje. Ik heb er nu een standaard van zilvertin voor gebruikt, en hij staat wel leuk op mijn tinnen blaadje.
Toen Marijke en ik een tijdje geleden bij Serendipity waren, heb ik daar drie in elkaar passende dozen gekocht, waarin een borduurwerkje geplaatst kan worden. Ze stonden al die tijd in een kast,en er kwam nog niet van om er een borduurtje voor te maken.
Totdat ik van de week een leuke stitchery van twee Sunbonnets tegenkwam, die precies in het gat pasten. Hij was gauw klaar en vanmiddag heb ik hem op maat geknipt en erin gedaan.
Een ricrac bandje in dezelfde kleur erom en klaar was hij.
Het fijne van deze dozen is, dat er aan de binnekant van de doos een rond houten afdekplaatje zit, dat op het gat past en met vier schuifjes dicht kan. Zodat er later ook weer eens wat anders in kan.Leuk, hè!
Er kwam van de week een rouwkaart, dat de man van één van onze beeleden overleden is. Hij was al een tijd ziek en woonde in een verpleeghuis. Een treurig einde met een paar jaar vol operaties, heel veel pijn en ellende! Wat is het toch erg als iemand zo moet lijden. Morgen ga ik naar de begrafenis. Dini, mocht je dit (eens) lezen, heel veel sterkte! We leven allemaal met je mee.
Tot volgende keer,
Groetjes,
Cisca