Speldenkussen

Hallo allemaal,

Een jaar of vier, vijf geleden, zag ik op de rommelmarkt op Koninginnedag een speldenkussen. Het was een vreemd ding, het bovenstuk van een porseleinen meisje op een Chinees speldenkussen gelijmd. . Je weet wel, met van die kleine Chineesjes eromheen. Het zag er niet uit, maar ik vroeg toch wat de prijs was. Het was heel duur,  wel zo'n 20 of 30 Eurocent!!! Maar ik nam het toch mee (lol).

En zo stond het een paar jaar in de vensterbank van mijn quiltkamertje. Op een gegeven moment heb ik het meisje voorzichtig van het speldenkussen gehaald. Toen bleek, dat het al eerder gelijmd was geweest, en daar brak het weer op. De stukjes heb ik er weer aangelijmd, en zo bleef het weer liggen. Met de bedoeling dat ik er ooit wat onder zou maken.

En zo gebeurde het deze week, ze kreeg een rok, gevuld met rijst, zodat ze lekker stevig kan "zitten". Achteraf vind ik de kleur van het lapje iets te donker, maar omdat ik niet met een naald door de gaten in haar middenrifje kon komen, zonder de stukken weer af te breken, heb ik het lijfje op het onderstuk moeten lijmen. En dat durf ik nu niet meer los te maken, want dan is het misschien niet meer te lijmen.

En het is een leuk nieuw stukje voor mijn verzameling.

Allemaal een heel fijn weekend!

Groetjes, Cisca

Van Carly's quilt, Kerst borduurtjes en Veldhoven

Hallo allemaal,

Hartelijk bedankt voor alle leuke reacties, ik werd er helemaal blij van. Ik bedenk nu, dat er nog een merklapje is, dat ik op de foto had willen zetten, maar wie weet, laat ik dat nog een andere keer zien.

We gingen een paar weken geleden naar Carly's eerste paardrijles kijken. Ze is 8 jaar geworden, en mag, net als Kim, paardrijden. Ze had er dus 2 jaar naar uitgekeken, en nu was het eindelijk zo ver. En wat gebeurde er, ze was bang! Dus ging ze maar, heel voorzichtig, een paard borstelen en was zelfs toen nog even bang. Terwijl ze eerst helemaal niet bang was.

Maar gelukkig hoorden we vandaag, dat ze inmiddels een privé les heeft gehad, en dat ze nu weer dolenthousiast is. Dus nu kan ze gewoon mee gaan draaien in de groep.

Vrijdag kwamen de meisjes met hun pappa en mamma van vakantie in Turkije terug en hebben ze gezellig bij ons gegeten. Eindelijk kon ik toen ook Carly's quilt geven, daar was het maar niet van gekomen. En ze vindt hem mooi. Dus daar moest even een paar foto's van gemaakt worden.

En ook met grote zus Kim, natuurlijk.

Ik had een label ingekleurd, er staat een poes op, en ook die vond ze mooi.

En zelfs oma is op de foto gegaan met Kim.

En deze kerstborduurtjes heb ik ook gemaakt. Een cardinal,  een kleintje voor hoog in de boom. Heet dat hier een kardinaal??? Geen idee, eerlijk gezegd.

Een leuke country engel, lekker vrolijk.

En deze had ik al een paar jaar geleden gemaakt, langwerpig, maar ik vond ze te grof. Dus heb ik de eerste kleiner gemaakt, nu de andere 3 nog.

Dan ga ik nog even naar onze dag in Veldhoven. Marijke en ik waren geen van beiden erg fit, en ik was zo eigenwijs om mijn vrije dag reizen op te willen maken, terwijl Marijke's man had willen rijden. Dom, dom, dom! En omdat ik graag eerst de winkeltjes wilde zien, is de tentoonstelling een beetje ingekort, omdat we geen fut meer hadden. Zodoende hebben we niet alles gezien. Dus heb ik maar weinig foto's gemaakt, en ook een beetje in het wilde weg, maar dat hebben vele anderen ruimschoots goed gemaakt, heb ik op de blogs gezien.

Dan nog een paar quilts van  Quilting Jeannet, deze moet ikzelf nog quilten...

En de Pockets of Posies zou ik nog wel graag eens willen maken...

Toen we bij de tafel van Jeannet kwamen, was ze net weg. En we zijn toen maar gauw richting bus en trein gegaan.

Nog even mijn aankopen, ik heb ook nog een vingerhoed gekocht, die niet op de foto staat, het is er zo een van siliconen, met aan het eind metaal. Heerlijk om mee te werken, je moet hem van je vinger afstropen, terwijl de metalen altijd van mijn vinger glijden.

En inmiddels zijn er 2 appels van het pakketje van Bep gemaakt. Voorlopig vind ik de herfstkleuren van de pompoenen het mooist, maar deze zijn weer leuk voor december.

Zo, dat was het weer, wat een weer was het vandaag, hè! Ik hoop, dat straks iedereen weer heelhuids thuis komt uit zijn/haar werk. Hier breekt net de zon door (15.36 uur). Vandaag geen bee gehad, jammer, maar het was ook niet zo leuk buiten. Volgende keer weer de sunbonnets van Reiko, blok 4 is op een haar na af, en dat mag weleens!

Groetjes,

Cisca

Mijn merklappen

Hallo allemaal,

Berna vroeg laatst naar de merklap, die ook op de foto stond, toen ik een foto van de Sunbonnets plaatste. Zodoende heb ik alle merklappen, die ingelijst zijn, op de foto gezet. En toen ook maar de niet ingelijste. En ik geloof warempel ( haha, erg ouderwets woord, geloof ik), dat ik meer niet ingelijste dan ingelijste heb.
Ik begin in de hal:

Dit is een Rotterdamse merklap. Ik ben speciaal naar het Schielandshuis geweest om goed te kijken hoe de initialen en het jaartal geborduurd waren, maar voordat ik ze geborduurd had, hadden de kinderen de lap meegenomen om hem voor mijn 50e verjaardag in te laten lijsten. Dus deze is nooit helemaal afgemaakt.

In de tijd dat ik ze maakte, wist ik precies wat dit voor merklap was. Niet helemaal een Friese, geloof ik, maar in ieder geval wel uit die contreien.

Deze vind ik erg mooi, uit het boek van Joke Visser.

Deze hangt op het toilet, Ik heb bij Joke Visser een merklap "ontworpen" en gemaakt, voor mijn oudste kleinzoon Danny. Helemaal met oude patroontjes, en helemaal op hem gemaakt. Bijvoorbeeld de molen achter onze toenmalige flat, die hij zo mooi vond, vooral als er gemalen werd, de moederliefde, speelgoed en de namen van hem, zijn ouders en de initialen van de vier grootouders. Ik heb het glas er even uitgehaald, dat kan bij deze, omdat ik hem zelf ingelijst heb, zodat hij niet helemaal goed in de lijst zit.
Joke Visser bekende trouwens toen hij af was, dat ze er een hard hoofd in had gehad met al die grote letters, maar dat het toch nog goed afgelopen was.

Deze hangt in onze slaapkamer, Het is de eerste van een serie vriendschapslappen, die we met een heel stel vrouwen gemaakt hebben. Het idee kwam van o.a. Nannie Kooy, uit Maassluis, waarvan ik bij Lida las, dat zij binnenkort in Goes gaat exposeren. Zij  heeft echt een groot huis vol merklappen. En in de jaren dat ik niet meer bij haar thuis ben geweest (ze was voorzitster van onze kantkring), zijn er vast nog veel bijgekomen.We hebben ermee in "Handwerken zonder Grenzen" gestaan, en ze hebben een paar maanden in Breda, op het Spinveld, gehangen. De mede-borduursters kwamen uit het hele land. We bepaalden zelf in wat voor stijl we hem wilden hebben, borduurden de rand of gaven aan waar deze moest komen, borduurden het eerste figuur en stuurden hem dan, met garens in onze eigen kleur, naar de volgende op onze lijst. Zelf kreeg je dan de lap van de laatste op je lijst, waar jij dan weer wat op borduurde. En zo duurde het zeker een jaar voor hij weer bij je terug was.

Dit is de op één na laatste van mijn vriendschapslappen, ik had toen Jugendstil gekozen. Hij is prachtig geworden, vind ik. Kun je zien, dat de lijstenmaker de lijst in de twee kleuren van het garen heeft gekozen? Een helft blauw en een helft groen.

Deze is van een Engels meisje. Die borduurden meestal ook religieuze teksten op hun lap.

Dit is een Duitse lap, dit vind ik zelf één van de mooiste. Hij heeft heel mooie kleuren.

Misschien is dit dan echt de mooiste, de "Hollandse Schone¨  zoals hij heet. Ik denk, dat dit wel één van de grootste oude merklappen is. Op 14-draads valt hij nog mee, maar ik heb hem op grover linnen gezien, en die was echt mega groot.

Nu komen we bij de niet-ingelijste lappen. Ook dit is een vriendschapslap, ik had voor randen gekozen, zoals je ziet.

Deze heb ik zelf ontworpen, en heeft al eens op mijn blog gestaan. Ik had hem voor Kerstmis geborduurd, met een speech van Nelson Mandela in het midden.

Eigenlijk hoort deze lap niet bij al die traditionele motieven, maar ik vind hem zo leuk. Ik moet er maar eens een stoffig lijstje om maken en hem aan de keukendeur hangen.

Een gewone, traditionele lap.

Weer één waar weinig over te vertellen is. Hier kun je zien, dat er toen nog geen J en U gebruikt werd. Daar werden de I en V voor gebruikt.

Deze komt uit de Ariadne Merklappen uitgave uit 1992 (?). In de negentiende eeuw gingen de meisjes vaak met wol borduren, zoals ook deze, en de kleuren werden ook feller. Ik heb hem gewoon met  d.m.c. mouliné geborduurd.

Dit is weer mijn laatste vriendschapslap, op de Marker wijze, met links de Marker randjes, en eromheen heb ik een spreuk: "vrienden zijn als sterren, je ziet ze niet altijd, maar je weet dat ze er zijn" en al onze namen geborduurd. Eigenlijk moet ik deze ook nog eens in laten lijsten. Maar waar hang ik hem?

Weer één waar niet veel bij te zeggen valt. Als ik het trouwens goed zie, heeft het meisje hier de I vergeten te borduren. Ik niet, hoor.

Weer één uit het boek van Joke Visser, gekozen om de kleuren er moest vooral blauw in, in die tijd.

Er komt geen eind aan, lijkt het wel!

Maar... dit is dan toch de laatste, een mooie handwerkwinkel, met heel veel strengetjes  garen, bolletjes wol, merklappen en quilts.

Ik hoop, dat de merklappen liefhebsters het leuk vonden. De volgende keer wat foto's van de beurs in Veldhoven, waar Marijke en ik gisteren geweest zijn. Het was de moeite waard.

Een fijn weekend, groetjes van

Cisca