Volgers

zondag 22 januari 2012

Het 21 januari huisje en de "quilt" van Carly

Hallo allemaal,

Gisteren was het de dag, dat mijn ouders 70 jaar geleden trouwden. Midden in de winter van het oorlogsjaar 1942. Mijn moeder trouwde niet in het wit, maar in het wijnrood, ze was zo blij met haar jurk, want alles werd al schaars in die tijd, en duur, en  bruidsjurken dus ook. Hoewel dat aan het enorme bruidsboeket niet te zien was. Wat de kleur van mijn vader's pak was weet ik niet, en ik kan het helaas niet meer vragen, want ik ben als enige van ons gezin met twee kinderen over.


Na hun huwelijk gingen ze achter de winkel wonen, die mijn vader pas begonnen was. Het was maar een kleine tweekamer woning donker door het balcon van de bovenburen. Mijn vader en moeder sliepen in een opklapbed in de kamer, toen mijn zus en ik er eenmaal waren. Het was klein, maar heel gezellig, Ik kan me ook nog zoveel herinneren van die tijd: de zaadhandel naast ons, we werden elke ochtend wakker, als de haan kraaide. En in de kuikentjestijd had de buurman een etalage vol schattige kuikentjes. De rode brievenbus om de hoek, die toen nog twee openingen had: ik kon precies bij de onderste, en alles wat ik op straat vond, gooide ik erin. De glazen "maatjes", waar de Eau de Cologne ingepompt werd uit enorme flessen met een kraantje, om daarna in het flesje van de klant overgegooid te worden, en waar ik weleens voorzichtig mee mocht spelen onder de kraan (met het maatje dan).  De overstroming van 1953, toen het zo stormde en mijn vader, zus en ik op zondagmorgen naar het "Hoofd" liepen om naar de Maas te kijken, en de mensen emmers water uit hun huizen zagen scheppen. Mijn vader, die zo mooi viool kon spelen. Op maandag "De familie Doorsnee", en op vrijdag, als mijn zus en ik in de teil waren geweest, kwam "De jeugd vliegt uit" op de radio en kregen we een gebakje. Wat genoten we daar toch van. Toen ik zeven was, kwam er een nieuw huis(je) bij, televisie kwam in huis en werd het een heel andere tijd.



En zo wordt ook mijn huisjesquilt er één met herinneringen. Ik heb het gemaakt in de kleuren van hun kleding, rood voor mijn moeder's jurk, blauw voor mijn vader's pak. En wit voor het boeket. Ik ben wel benieuwd hoeveel herinneringen er nog gaan komen, gevangen in de huisjes, van 21-01 tot 23-12, de verjaardag van DH. Zal ik het halen of niet? Ik hoop het wel, want ik ga het steeds leuker vinden.



 
Carly kwam gisteren, en bleef een nachtje slapen. Ze wil al een tijde naaien leren, nadat ze eens allemaal lapjes bij elkaar had gezocht en het zag als het begin van een quilt.Toen ze mijn huisjes zag, wilde ze er zo één maken, maar dat bleek wat te moeilijk. Dus knipte ze toen maar een huisje en een poppetje en oma naaide het op een achtergrond. Toen ik voorstelde wat vlinders uit te knippen en er op te naaien, kon dat niet, want het was nacht, en dan vliegen ze niet. Dit was het resultaat, het is daarnet mee naar huis gegaan.



Tot de volgende keer,

Groetjes,

Cisca

dinsdag 17 januari 2012

Nieuws van de bouwplaats, de Duo Penotti, paarden en Oma's Quilt

Hallo allemaal,



Eindelijk een huisjesbericht. Er zijn nu negentien huisjes gebouwd, dit is de eerste week. Zondag had ik wat rode sashings geknipt, om te kijken hoe dat stond, en wonder boven wonder vind ik het wel mooi. Zo hoef ik niet een paar meter nieuwe stof te kopen, tenslotte weet ik nog niet of het een dorp of een stad gaat worden. Deze (dubbelbrede) stof had ik eens voor de achterkant van mijn Moda quilt gekocht, maar het was niet groot genoeg, dus ik heb toen een grotere lap gekocht, en kijk eens aan, nu komt deze lap van pas.


Één van mijn (weinige) goede voornemens van dit nieuwe jaar was het doorquilten van de duo penotti, de quilt die ik voor oudste zoon en schoondochter maak, en die maar niet af wil komen. En gelukkig, bijna elke middag ga ik netjes aan tafel zitten en quilt, quilt, quilt.... Inmiddels heb ik al een grote kloof in mijn duim, waar af en toe de naald weer heel gemeen in gaat, en die 's avonds zo fijn gaat kloppen. Maar het resultaat mag er zijn, al gaat het niet zo vlug als ik zou willen. Toen DIL1 vorige week op de koffie kwam, was ze er heel blij mee, ze had al stiekem gedacht dat het een levenslange ufo was geworden. Ook het patroon vindt ze erg mooi. Tussendoor was ik nog even op een ander quiltpatroon overgegaan, omdat dat makkelijker was om te quilten, maar dat vond ze minder mooi, en ik ook. En al is het eind nog niet in zicht, ik heb toch een beetje het idee, dat het opschiet.






Verder is de zin in blokken maken een beetje weg, natuurlijk ben ik met veel te veel dingen tegelijk bezig geweest, de laatste tijd... Maar de zin zal wel weer terugkomen, als er weer eens wat af is en ik door de bomen het bos weer kan zien. Ik ben ook gestopt met de Dear Jane, de spanning zoals bij de eerste kwam niet terug, de blokken zijn even opgeborgen, net als de Mystery Quilt.


Zondag zijn we bij kleindochter Kim gaan kijken, die sinds een paar maanden op paardrijles zit. Vol trots kwam ze op ons toegerend en we moesten mee langs de stallen, ze wist de namen van alle paarden en pony's al uit haar hoofd. Toen begon de les, wat leek ze, al is ze lang voor haar acht jaar, klein op die pony. Maar het ging prima en ze heeft zelfs een paar rondjes in galop gelopen. 
Carly van zes, die ook graag op les wil, mocht deze keer een paard borstelen, wat ze ook heel leuk vond.


Ik kwam ook dit leuke animatie  filmpje tegen, je moet er even voor gaan zitten, want het duurt wat langer. Dus neem er lekker een kop koffie bij. Het heet 'Oma's Quilt' en het is leuk deze oma Engels met een accent te horen praten, niet zoals zou moeten, Nederlands, maar wat is het? Frans, Russisch? Voor degenen die geen Engels kunnen verstaan, het gaat over een oma, die niet meer op zichzelf kan wonen en naar een bejaardentehuis wordt gebracht door haar dochter en kleindochter Emily. (Leuk, dat ze ook echt 'oma' genoemd wordt door Emily, met dezelfde uitspraak als de kleinkinderen van mijn schoonzus in Nieuw Zeeland oma tegen haar zeggen, maar dat terzijde). Oma kan niet wennen in het bejaardentehuis, waar de kleindochter nogal over inzit. In oma's oude huis staan de dozen met haar spullen nog en samen zoeken Emily en haar moeder alles uit, wat weg moet en wat bewaard moet blijven. Tot ze een doos met allemaal oude kleren tegenkomen en Emily voorstelt er een herinneringsquilt van te maken. Als hij klaar is rijden ze naar oma, die echter al met haar koffer klaar staat, want ze kan niet wennen en wil weer terug naar huis. Maar: als ze de quilt ziet en allerlei dingen herkent van haar man, kinderen en kleinkinderen, verandert ze van gedachten en besluit ze het nog eens te proberen. En het lukt, met die mooie herinneringsquilt, waardoor ze alles wat ze achter heeft gelaten, weer bij zich heeft. Wat een leuk filmpje! Geniet ervan!  (klik hieronder)

http://www.nfb.ca/film/omas_quilt

Tot volgende keer,

Groetjes,

Cisca

zondag 1 januari 2012

Nieuwjaar, kersthuisje en Madeira

Hallo allemaal,


Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig, gezond 2012 met heel veel quilt- en borduurplezier! Is het jaar niet weer voorbij gevlogen? Griezelig snel, vind ik.



Op 1 januari mag het eerste huisje niet ontbreken. Een kersthuisje is het, Ik vind ze heel leuk om te maken, maar ze kosten veel tijd, vooral het tekenen van de verschillende malletjes op de stof vreet tijd, dus ik ben benieuwd, wie één huisje per dag gaat halen?! Ik vast niet, er zijn zoveel andere quilts waaraan ik moet werken, o.a Dear Jane, en vooral het quilten van de Duo Penotti. Die wil maar niet af, maar ik heb me wel voorgenomen, dat hij vanaf deze dag prioriteit gaat krijgen, Nou ja, vanaf morgen, want vandaag zal er niet veel van quilten komen. Het zal vast druk worden met kinderen en kleinkinderen.


We hebben tamelijk onverwacht Kerstmis op Madeira gevierd. Wie had gedacht, dat het er zo mooi was, er zoveel bloemen bloeiden en het er zo prachtig versierd is met Kerstmis. Daar is Londen niks bij. Alleen ons hotel al: de mooiste kerststallen, op elke verdieping een grote kerstboom in rood en goud versierd. De trapleuningen, de ontbijtzaal, het restaurant, alles ademde kerst! We zaten een kwartier rijden van de hoofdstad Funchal, waar we echt onze ogen uitkeken, toen we terug op de hotelbus wachtten en de lichten aangingen. Je hoorde overal: "Ohhh". Adembenemend!



Elke boom was met honderden lichtjes verlicht, ook de stammen van de palmbomen, er waren bandjes op straat, een kerstmarkt, kerstmannen met ballonnen en meisjes in mooie pakjes als Christmas elves gekleed. En al was het niet heel warm, alles in een stralende zon. En wat een vriendelijke mensen!



Vanuit ons hotel konden we de hoofdstad Funchal zien liggen, maar toen we er heen reden, bleek het toch een behoorlijk stuk te zijn, met veel toppen en dalen. Het was ook niet te doen buiten wat te wandelen, er waren geen stoepen en de weg was behoorlijk druk. Dat was het enige minpuntje.



We hebben ook het eiland zelf gezien, de hoogste top, plat en eigenlijk een krater, die boven de wolken uitstak, normaal gesproken is het daar koud, winderig en nat, maar nu was het droog en windstil. Overal prachtige vergezichten.  Op de tweede excursie het Nonnendal, waar in vroeger tijden de nonnen zich verstopten voor de piraten, en geloof me: zij liever dan ik. Het waren twee vermoeiende excursiedagen, maar ik had het niet willen missen. De derde excursie hebben we aan ons voorbij moeten laten gaan, ik was te moe en je kon dan in de kabelbaan, waar DH voor geen goud in gaat, dus dat was niet zo erg. En wat een bloemen, ook in deze tijd, omdat ze daar een heel gelijkmatig klimaat hebben. Dus konden we meestal overdag gewoon in een bloesje lopen.



Ik heb niets quilterigs gezien, alleen mijn eigen quiltwerkjes. Een (nep)vingerhoed gekocht, omdat daar de nationale bloem van Madeira op staat,de paradijsvogel bloem. DH had de bloemen gefotografeerd, maar die waren opeens verdwenen. (Dat gebeurt ons helaas wel vaker). En daar de vingerhoed niet mooi op de foto is gegaan, hieronder een internetfoto ervan. Verder zagen we er ook bananenbomen en ananassen, die daar ook groeien. Die ananassen en heerlijke zoete meloenen kregen we ook elke dag bij ons ontbijt. Heerlijk!


Verder een beetje geborduurd, maar niet zo heel veel. En alvast tien huisjes gebouwd, al was het bouwen eigenlijk nog niet officieel begonnen. Maar het nam zo'n klein plaatsje in de koffer in, en ik had er zo'n zin in om ze te maken, dat ik de verleiding niet kon weerstaan. In een winkel vond ik nog een handwerkblad met deze lieve engeltjes, dat kon ik echt niet laten liggen.


Ik was nog niet thuis, of ik werd ziek, maar dat schijnt te heersen. Ik was blij, dat het pas begon, toen ik thuis was, het zou niet de eerste keer geweest zijn, dat ik ziek was met de Kerst.




Voor ik wegging hebben we met onze maandagmorgenbee  ook kerst gevierd. Ik had voor allemaal in die laatste week een kussentje geborduurd, wat ik nagetekend had. Het is een patroon van Crownstitches, en waarschijnlijk is de echte veel groter. Ik heb alleen een klein schetsje gemaakt, er toen niet meer naar gekeken en heb er daarna een kruissteekjespatroontje van gemaakt. Na eerst wel op hun site gekeken te hebben of ik het kon kopen, maar ik kon het niet vinden. Maar ik vond het zo'n lekker klein patroontje en het verveelde gelukkig niet om er zes van te maken, waar ik nog weleens last van heb. Alleen die knoopjes opnaaien was meer werk dan ik dacht, maar iedereen vond het leuk er één te krijgen.

Ik heb er weer eens een heel lang verhaal van gemaakt, hoe komt dat toch bij mij? Maar gelukkig zijn jullie niet verplicht alles te lezen. Tot de volgende keer,

Groetjes,

Cisca