Hallo allemaal,
Ja, toen kwam ik toch maar weer eens langs. Ik ben de dinsdag na een drukke 2e paasdag ziek geworden en nog steeds niet helemaal beter. Vreselijk gehoest, vooral 's nachts. Wel koorts, maar niet hoog, dus af en toe toch nog wel wat gedaan.
Zoals de vogels van blok 9: die bevielen me van geen kant, dus zijn ze er weer afgehaald, zo ook het hart. Sprekender stoffen bij de drukke achtergrond gezocht, en nu is het veel mooier geworden, vind ik zelf. Alleen ben ik weer eens vergeten de oogjes erop te naaien, zie ik nu.
De ster was al af, maar het klopte niet helemaal, de twee stukken, die er na de mystery-stop nog aan moesten, waren nergens meer te vinden, dus nieuwe mallen gemaakt. Maar toen ik ze eraan naaide, moest ik een beetje foezelen, het klopte niet helemaal. Ik hoopte, dat het met strijken beter zou worden, maar toen het blok in elkaar zat, merkte ik, dat het ècht niet paste. Dus de twee stukken ertussenuit, de mallen opnieuw gemaakt en nu paste het wel. Wat er gebeurd is weet ik niet, maar de vorige mallen waren vast niet van deze ster.
En de huisjes, die werden steeds mooier toen ik de deurtjes en raampjes borduurde. De vaas heb ik op zijn "Beps", dubbel genaaid van flanel, met wat steekjes vastgezet, en toen met de knoopsgatensteek erop geborduurd.
En zo kwam blok 9 toch af. Het was een hoop (dubbel) werk, maar uiteindelijk ben ik er dan toch tevreden over, en blij, dat ik volgehouden heb. Blok 10 is al in de maak, dus op naar het einde.
Dan kwam er een week voor Pasen een berichtje van Angela, mijn Engelse correspondentievriendin. Ze had met Kerstmis al geschreven, dat ze een riviercruise in Nederland zou maken dit voorjaar, maar door de ziekte van DS1 en ook DS3 was ik het glad vergeten. Tot ze schreef, dat ze vanaf 2e Paasdag in Nederland zouden zijn. En ze wilden me erg graag ontmoeten. Natuurlijk werd ik toen ziek, zodat het allemaal erg moeilijk werd. Ondanks koorts ben ik afgelopen zondag toch naar Amsterdam gegaan, waar we elkaar op de Regina Rheni ontmoetten.
Het waren gezellige uren, we (gelukkig hadden DS1 en DDIL1 me erheen gereden), we bleven daar lunchen en toen zij weer moesten vertrekken voor een rondvaart en busrit, zijn wij weer richting huis gegaan.
Deze mooie beker van hun woonplaats Stone brachten ze voor me mee, en ik had gelukkig voor ik ziek werd nog vlug een kussentje voor haar geborduurd.
Het was een bestaand patroontje, maar tijdens het borduren heb ik dingen weggelaten en andere erbij geborduurd, zodat het echt een herinneringskussentje werd voor vijentwintig jaar correspondentie. Ook heb ik 1993 geborduurd, toen we elkaar in Bedford ontmoetten. Zij nog met lang, blond haar, en ik was toen nog donker. Haar haar was nu kort, maar gelukkig herkenden we elkaar direct.
Tot slot de huisjes, ook die zij niet vergeten, negen zijn het er. Ik ben de tel kwijt, maar ik loop nu wel heel erg achter. Ik moet nu toch eens aan het grote huis beginnen, dan kan ik zien hoe het gaat worden, en of ik er nog veel ga maken.
En wat ik bijna zou vergeten: Ik ga een cursus doen bij Den Haan en Wagenmakers. De workshop van Reiko Kato. Er was een plaats vrijgekomen en die heb ik nu. Weliswaar is een hele dag les voor mij iets teveel van het goede, en ik had me voorgenomen dat nooit meer te doen, maar desnoods kijk ik 's middags alleen maar. Daar steek ik dan allicht ook wat van op. Het is volgende week vrijdag al, ik ben zo benieuwd!!!
Liefs,
Cisca
Ja, toen kwam ik toch maar weer eens langs. Ik ben de dinsdag na een drukke 2e paasdag ziek geworden en nog steeds niet helemaal beter. Vreselijk gehoest, vooral 's nachts. Wel koorts, maar niet hoog, dus af en toe toch nog wel wat gedaan.
Zoals de vogels van blok 9: die bevielen me van geen kant, dus zijn ze er weer afgehaald, zo ook het hart. Sprekender stoffen bij de drukke achtergrond gezocht, en nu is het veel mooier geworden, vind ik zelf. Alleen ben ik weer eens vergeten de oogjes erop te naaien, zie ik nu.
De ster was al af, maar het klopte niet helemaal, de twee stukken, die er na de mystery-stop nog aan moesten, waren nergens meer te vinden, dus nieuwe mallen gemaakt. Maar toen ik ze eraan naaide, moest ik een beetje foezelen, het klopte niet helemaal. Ik hoopte, dat het met strijken beter zou worden, maar toen het blok in elkaar zat, merkte ik, dat het ècht niet paste. Dus de twee stukken ertussenuit, de mallen opnieuw gemaakt en nu paste het wel. Wat er gebeurd is weet ik niet, maar de vorige mallen waren vast niet van deze ster.
En de huisjes, die werden steeds mooier toen ik de deurtjes en raampjes borduurde. De vaas heb ik op zijn "Beps", dubbel genaaid van flanel, met wat steekjes vastgezet, en toen met de knoopsgatensteek erop geborduurd.
En zo kwam blok 9 toch af. Het was een hoop (dubbel) werk, maar uiteindelijk ben ik er dan toch tevreden over, en blij, dat ik volgehouden heb. Blok 10 is al in de maak, dus op naar het einde.
Dan kwam er een week voor Pasen een berichtje van Angela, mijn Engelse correspondentievriendin. Ze had met Kerstmis al geschreven, dat ze een riviercruise in Nederland zou maken dit voorjaar, maar door de ziekte van DS1 en ook DS3 was ik het glad vergeten. Tot ze schreef, dat ze vanaf 2e Paasdag in Nederland zouden zijn. En ze wilden me erg graag ontmoeten. Natuurlijk werd ik toen ziek, zodat het allemaal erg moeilijk werd. Ondanks koorts ben ik afgelopen zondag toch naar Amsterdam gegaan, waar we elkaar op de Regina Rheni ontmoetten.
Het waren gezellige uren, we (gelukkig hadden DS1 en DDIL1 me erheen gereden), we bleven daar lunchen en toen zij weer moesten vertrekken voor een rondvaart en busrit, zijn wij weer richting huis gegaan.
Deze mooie beker van hun woonplaats Stone brachten ze voor me mee, en ik had gelukkig voor ik ziek werd nog vlug een kussentje voor haar geborduurd.
Het was een bestaand patroontje, maar tijdens het borduren heb ik dingen weggelaten en andere erbij geborduurd, zodat het echt een herinneringskussentje werd voor vijentwintig jaar correspondentie. Ook heb ik 1993 geborduurd, toen we elkaar in Bedford ontmoetten. Zij nog met lang, blond haar, en ik was toen nog donker. Haar haar was nu kort, maar gelukkig herkenden we elkaar direct.
Tot slot de huisjes, ook die zij niet vergeten, negen zijn het er. Ik ben de tel kwijt, maar ik loop nu wel heel erg achter. Ik moet nu toch eens aan het grote huis beginnen, dan kan ik zien hoe het gaat worden, en of ik er nog veel ga maken.
En wat ik bijna zou vergeten: Ik ga een cursus doen bij Den Haan en Wagenmakers. De workshop van Reiko Kato. Er was een plaats vrijgekomen en die heb ik nu. Weliswaar is een hele dag les voor mij iets teveel van het goede, en ik had me voorgenomen dat nooit meer te doen, maar desnoods kijk ik 's middags alleen maar. Daar steek ik dan allicht ook wat van op. Het is volgende week vrijdag al, ik ben zo benieuwd!!!
Liefs,
Cisca
