Al heb ik al even niet geschreven, er is nog niet zo heel veel te laten zien.
Er zijn wel veel kannetjes,
achtergrondjes en driehoekjes getekend en geknipt,
èn er wordt ook nog volop aan de Band Sampler gewerkt,
zodat de laatste rand bijna af is,
maar er is niets echt af.
Hoewel de volgende rand van de Sampler wel opschiet.
Maar deze sleutelhanger heb ik wel gemaakt.
Het was geen bestaand patroontje,
ik heb een Reiko Kato patroontje aangepast,
de kleuren wat gedekt gehouden,
want ik merk aan mijn telefoonhoesje dat het erg gauw vuil wordt.
Toen een sleutel eraan gehangen en wat blijkt: de sleutel is niet helemaal bedekt.
Dus deze wordt voor mezelf.
En nu moet er een nieuwe gemaakt worden, en liefst twee,
want ze zijn bestemd voor twee lieve vrouwen in Griekenland.
En die twee moeten dan een stukje langer worden.
Ik weet niet of ik het verhaal van Joëlle ooit verteld heb.
We ontmoetten haar twee jaar geleden op Samos,
waar ze haar vriendin, die daar een appartementencomplex heeft, helpt.
Joëlle is Franstalig Belgisch,
maar ze praat wel Nederlands,
doordat ze dat op school van de nonnen had geleerd,
en de ander is een Francaise.
Ze hebben allebei in een Afrikaans land gewoond en zijn/waren allebei met een Griek getrouwd.
We hadden het er heerlijk,
een beetje meer luxe dan anders in Griekenland,
en we werden verwend met heerlijke ontbijtjes.
Toen we "ons eigen" merk Griekse yoghurt niet konden vinden,
werd het ons (gratis) gebracht.
Ze hadden ook allebei een quiltje gemaakt, die ik mocht komen bewonderen.
En ook op de toilettafel in de appartementen lagen gepatchte kleedjes,
er zat geen tussenvulling tussen, en waren ook niet gequilt.
Ik denk dat ze daar nog nooit van gehoord hadden,
Één keer per jaar komen daar namelijk een paar vrouwen uit België vakantie vieren, en die ook quilten, en waar ze het van geleerd hebben.
En dan zitten ze daar met z'n allen in de tuin te handwerken.
Joëlle kwam elke dag heel wat keren langs om mijn werkjes te bewonderen.
en om een praatje te maken.
Één van mijn werkjes was Simone's vogelkooitje,
wat ze erg leuk vond. En de avond voor we weggingen, heb ik er haar naam onder geborduurd
en het haar gegeven.
De volgende morgen vroeg toen we met onze koffers klaar stonden om weg te gaan,
kwam ze op het laatste ogenblik aangelopen en gaf me dit sieraden etui,
dat ze eigenlijk voor zichzelf gemaakt had.
Zo ontroerend en lief.
En toen we elkaar een afscheidskus gaven, had ze tranen in haar ogen.
Vorig jaar zijn we niet geweest,
we hadden ons 50-jarig huwelijk,
en DS1 en DDIL1 namen ons mee naar Rome.
maar dit jaar gaan we terug en hopen dat Joëlle er nog is,
en alles nog een beetje bij het oude is,
want er kan zoveel veranderen in twee jaar.
Vandaar de twee sleutelhangers die nog gemaakt moeten worden.
Nou was ik toch echt van plan alleen de sleutelhanger te laten zien,
en dan komt weer zomaar een heel verhaal naar boven.
Mooie herinneringen aan een heerlijke vakantie en lieve mensen.
En dan nog even twee foto's van kleindochter Yara,
die afgelopen weekend hier logeerde.
Ze bracht haar nieuwe naaimachine mee,
die ze voor haar verjaardag heeft gekregen.
Voor kinderen, maar met verschillende steken.
Yara vindt naaien zo leuk, dat
haar ouders haar voor kinder naailes opgegeven hebben.
Maar ze moet nog even wachten, want er is een wachtlijst.
Dus dat belooft wat.
Groetjes,
Cisca
