Hallo allemaal,
Hier ben ik weer, met Mystery block nummer 1, dat nu echt af is. Nieuwe benen/schoenen, die ik leuker vind, de borduurtjes zitten erop en de (voorlopige) knopen ook. Ik was weer even van plan hem toch opnieuw, maar dan op 75% te maken, maar heb nu toch definitief voor de originele maat gekozen. Al ben ik er nog niet over eens hoe en òf ik haar jurk wat op wil pimpen, maar wacht nog even af, hoe het uit gaat pakken, als er meer blokken af zijn. Ik ben ook al met het huizenblok bezig, dus de zin is er weer helemaal.
Die was de laatste tijd even een beetje weg, de laatste week voor mijn herniaoperatie heb ik mijn DMC garen weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht, de andere systemen werkten niet, dus heb ik alles (395 stuks) weer op, deze keer plastic, "kartonnetjes" gewonden. Dat was een verschrikkelijke klus, maar alles zit weer in dozen, zodat ik weer eens met een borduurwerkje kan gaan beginnen. Nu nog een paar nieuwe dozen kopen, zodat ze allemaal even groot zijn.
De operatie is niet doorgegaan. Ik dacht, dat het steeds beter ging door de goede medicijnen, maar toen ik daarmee 10 dagen voor de operatie moest stoppen, omdat ze bloedverdunnend zijn, kwam de pijn niet terug. Dus zei de dokter bij het operatiegesprek, dat, als er geen uitstralende pijn meer is,er niet geopereerd werd. Dat was natuurlijk een heel goed bericht, maar ik was er wel van slag van. Je leeft er toch naar toe en dan gaat het ineens niet door. Het was een plaatsvervangend arts, dus ik weet niet wat mijn eigen neuro-chirurg had gedaan, want die had de vorige keer gezegd, dat wat kapot is, nu eenmaal gemaakt moet worden. Wel moet ik nog een keer op controle komen, voordat mijn "dossier" weer gesloten wordt.
Hierbij wil ik ook de blogsters bedanken, die me vroegen, hoe de operatie afgelopen was; ik heb ook heel wat telefoontjes gepleegd en gekregen en zelfs een paar kaarten van mensen die ik niet had gebeld. Allemaal bedankt!
Ik had even geen zin in quilten of bloggen, heb wel de meeste van jullie logjes gelezen, maar langzamerhand komt het allemaal weer terug. Ik ben begonnen met het kleine pakketje, wat ik op de beurs in Veldhoven had gekocht, even geen stofjes zoeken is ook wel eens leuk. Het gevlochten touwtje werkt niet, dan zou er toch een tunneltje met een stokje aan moeten komen, dus ik denk, dat ik er geruite strikjes aan maak en het aan een takje op ga hangen.
Zaterdagavond, DH en ik waren die dag 47 jaar getrouwd, werden we door DS1 en DDIL1 uitgenodigd voor een etentje in een leuk restaurantje. Het was heel gezellig en we hebben er aardig wat uurtjes gezeten met z'n zessen, want de kleinzoons waren er ook bij. Daar heb ik DDIL beloofd direct na Pinksteren aan het dubbelen van de Duo Penotti te beginnen. Bep, van Atelier Bep, had me vorige zomer aangeraden boeken onder mijn tafelpoten te leggen, en dat was ideaal. DH heeft prima geholpen met alle lagen op elkaar te leggen, toen de klemmen erop, zodat eerst het middenstuk gedaan kon worden. Heel veel nietjes gebruikt, dus het duurde de hele ochtend, maar na het eten, op de bank deze keer, was het gauw gebeurd. Daarna helemaal uitgevloerd, veel rugpijn, maar dat was niet de hernia, maar de slijtage.
Dit zijn de hulpstukken die ik gebruikte, het nietpistool, wat een uitvinding is dat toch, en ook heel belangrijk, het houten stop ei, ooit van mijn oma, daarna van mijn moeder en al heel lang in mijn bezit, want ook ik heb nog de sokken van de kinderen gestopt, toen ze jong waren. Ik had er één bij, die altijd met zijn grote teen door zijn nieuwe sokken ging. En jong, dat zijn ze, in mijn ogen althans, nog wel, maar met 41, 44 en 46, zijn ze toch niet zo heel piep meer. En waarschijnlijk gooit die ene zoon nu gewoon zijn sokken weg en koopt een paar nieuwe. Dat ei moest trouwens voorkomen, dat de punt van het pistool de tafel zou raken, en dat deed hij prima. Je schuift hem gewoon onder je quilt naar het volgende plaatje toe. Ik kan het aanraden.
Zo, dit was het weer voor deze keer, hoorde daarnet dat onze oudste kleidochter voor haar examen is geslaagd, gefeliciteerd, Anique!
Groetjes,
Cisca
