Een doos met stitchery en wat huisjes

Hallo allemaal,

Is ze niet lief, dat meisje met haar wagentje met quiltbenodigdheden? Hoewel de stitcheries voor de grote doos nog niet allemaal af zijn, heeft deze de voorrang gekregen, deze doos gebruik ik dagelijks.

Het glasplaatje heb ik eruit gehaald, er stond een theepot op en het maakte het deksel zwaar. En omdat hij weleens op mijn knieën staat als ik lapjes uitzoek, wil ik niet het risico lopen, dat hij omvalt.

Ik heb de stitchery met tussenvulling erachter gestitcht, en tussen de top en de gebloemde achterkant een stevig karton geplaatst. Het was een beetje lastig de binding op de achterkant vast te naaien, en het is niet helemaal mooi geworden, maar wie weet komt daar ook nog eens een stitchery, als de doos dan nog dicht gaat, tenminste. Hoewel, mezelf kennende, gebeurt dat niet zo gauw, als eenmaal het af is.

Inmiddels ben ik jarig geweest, we zijn met alle kinderen en kleinkinderen de zondag eropvolgend gaan eten, want ik werd vijenzestig.

Ik was van plan wat foto's te plaatsen, maar die zitten nog op het fototoestel van DS1. Een paar dagen erna werd hij opgenomen in het ziekenhuis, na flauwgevallen te zijn. Eerst dachten de doktoren aan een beroerte, maar op de CT-scan zagen ze een bloedpropje. Om te zien wat daar achter zat, werd een MRI-scan gemaakt, en gelukkig was het geen tumor, zoals gevreesd werd, hoorden we later. Omdat het propje gesprongen bloedvaatjes op een moeilijk te opereren plaats zit, diep in zijn hoofd, wordt er afgewacht, Hij heeft geen uitval, dus hopen we dat het, met regelmatige controle, hierbij blijft. Hij is maandag gelukkig weer thuisgekomen.

Zodoende zijn er maar vier huisjes gemaakt sinds de laatste keer dat ik schreef. Één met de C van Cisca, ik twijfel altijd, of ik een C of een F zal gebruiken, want mijn voornaam is eigenlijk Francisca. Toch maar een C. De stand is nu negenendertig. Het fijne van niet meer bij zijn is, dat de druk er nu vanaf is, en dat bevalt best. Op de maandagmorgenbee is ons oudste lid, van halverwege de tachtig, vorige week ook de huisjes begonnen. Ze wilde al lang beginnen, maar eerst moest waar ze mee bezig was, af zijn, vond ze. Ze maakt ze in paperpiecing, omdat haar vingers niet meer zo willen, en ze heeft er al twee gemaakt. Hopelijk neem ik maandag mijn fototoestel mee, dan zal ik ook een foto van haar huisjes maken. Als ze dat wil, natuurlijk.

Tot volgende keer,

Love,

Cisca

Van huisjes, een stitchery, dozen en een vraag

Hallo allemaal,

Vijf rijen van zeven, dus vijfendertig huisjes zijn er inmiddels gemaakt. Dat betekent, dat ik achter ga lopen. Vorige week kwam er van alles tussen, o.a. gleed DH op de trap bij AH uit, en had een flinke kneuzing in zijn pols/arm. "Gelukkig" voor hem, dat de Tocht der Tochten niet doorgaat, want hij had nog wel zó getraind dit jaar, om mee te kunnen doen (LOL).

Ik vind de huisjes nog steeds leuk om te maken, elke keer zoek ik weer naar lapjes, zodat ik er weer wat andere deurtjes, muren, daken, enz. bij heb, want ik betrap me er op, dat ik toch de kleurtjes een beetje bij elkaar zoek. Niet genoeg scrappy dus. Maar goed, hij wordt toch wel leuk. Inmiddels liggen er wel weer een paar klaar om te maken, twee met een letter en datum in het raampje, dus die komen volgende keer. Het was trouwens leuk te lezen, hoe mijn vorige blogje herinneringen bij velen wakker maakten. En een idee voor het grote huis heb ik ook, als het wat wordt, tenminste.

Kijk, zo'n rommeltje is het in mijn Action theedoos. Één vakje heb ik over, daar boven in het midden, daar doe ik de bij elkaar gezochte stukjes voor een huisje, vastgemaakt met een speld, in. En "eens" moet dat glasplaatje eruit, en een leuke stitchery of borduurwerk erin. Ja, ja, plannen genoeg.

En over Action gesproken, deze doos (een grotere maat dan die van Jeanneke, ga ik met stitcheries en een beetje patchwork opfleuren. De eerste stitchery is klaar, en zo komen er nog drie in. Het is een patroon van Ria Borgstrom, ik heb voor de stoffen, waar ik mijn Sjaantje van maak gekozen, daarom heb ik  de bruine kleur garen genomen.

Dan nog even een dringende vraag. Aan de onderkant van mijn lijst met blogs (rechts), staan een aantal bloggers, die van web-log naar blogspot zijn gegaan. Maar die "oude" web-loggers krijg ik er niet uit, en als ik een nieuwe naam in wil voeren, lukt dat ook niet meer. Weet iemand hier raad op??? Alvast heel hartelijk bedankt!

Love,

Cisca

Het 21 januari huisje en de "quilt" van Carly

Hallo allemaal,

Gisteren was het de dag, dat mijn ouders 70 jaar geleden trouwden. Midden in de winter van het oorlogsjaar 1942. Mijn moeder trouwde niet in het wit, maar in het wijnrood, ze was zo blij met haar jurk, want alles werd al schaars in die tijd, en duur, en  bruidsjurken dus ook. Hoewel dat aan het enorme bruidsboeket niet te zien was. Wat de kleur van mijn vader's pak was weet ik niet, en ik kan het helaas niet meer vragen, want ik ben als enige van ons gezin met twee kinderen over.

Na hun huwelijk gingen ze achter de winkel wonen, die mijn vader pas begonnen was. Het was maar een kleine tweekamer woning donker door het balcon van de bovenburen. Mijn vader en moeder sliepen in een opklapbed in de kamer, toen mijn zus en ik er eenmaal waren. Het was klein, maar heel gezellig, Ik kan me ook nog zoveel herinneren van die tijd: de zaadhandel naast ons, we werden elke ochtend wakker, als de haan kraaide. En in de kuikentjestijd had de buurman een etalage vol schattige kuikentjes. De rode brievenbus om de hoek, die toen nog twee openingen had: ik kon precies bij de onderste, en alles wat ik op straat vond, gooide ik erin. De glazen "maatjes", waar de Eau de Cologne ingepompt werd uit enorme flessen met een kraantje, om daarna in het flesje van de klant overgegooid te worden, en waar ik weleens voorzichtig mee mocht spelen onder de kraan (met het maatje dan).  De overstroming van 1953, toen het zo stormde en mijn vader, zus en ik op zondagmorgen naar het "Hoofd" liepen om naar de Maas te kijken, en de mensen emmers water uit hun huizen zagen scheppen. Mijn vader, die zo mooi viool kon spelen. Op maandag "De familie Doorsnee", en op vrijdag, als mijn zus en ik in de teil waren geweest, kwam "De jeugd vliegt uit" op de radio en kregen we een gebakje. Wat genoten we daar toch van. Toen ik zeven was, kwam er een nieuw huis(je) bij, televisie kwam in huis en werd het een heel andere tijd.

En zo wordt ook mijn huisjesquilt er één met herinneringen. Ik heb het gemaakt in de kleuren van hun kleding, rood voor mijn moeder's jurk, blauw voor mijn vader's pak. En wit voor het boeket. Ik ben wel benieuwd hoeveel herinneringen er nog gaan komen, gevangen in de huisjes, van 21-01 tot 23-12, de verjaardag van DH. Zal ik het halen of niet? Ik hoop het wel, want ik ga het steeds leuker vinden.

 
Carly kwam gisteren, en bleef een nachtje slapen. Ze wil al een tijde naaien leren, nadat ze eens allemaal lapjes bij elkaar had gezocht en het zag als het begin van een quilt.Toen ze mijn huisjes zag, wilde ze er zo één maken, maar dat bleek wat te moeilijk. Dus knipte ze toen maar een huisje en een poppetje en oma naaide het op een achtergrond. Toen ik voorstelde wat vlinders uit te knippen en er op te naaien, kon dat niet, want het was nacht, en dan vliegen ze niet. Dit was het resultaat, het is daarnet mee naar huis gegaan.

Tot de volgende keer,

Groetjes,

Cisca

Nieuws van de bouwplaats, de Duo Penotti, paarden en Oma's Quilt

Hallo allemaal,

Eindelijk een huisjesbericht. Er zijn nu negentien huisjes gebouwd, dit is de eerste week. Zondag had ik wat rode sashings geknipt, om te kijken hoe dat stond, en wonder boven wonder vind ik het wel mooi. Zo hoef ik niet een paar meter nieuwe stof te kopen, tenslotte weet ik nog niet of het een dorp of een stad gaat worden. Deze (dubbelbrede) stof had ik eens voor de achterkant van mijn Moda quilt gekocht, maar het was niet groot genoeg, dus ik heb toen een grotere lap gekocht, en kijk eens aan, nu komt deze lap van pas.

Één van mijn (weinige) goede voornemens van dit nieuwe jaar was het doorquilten van de duo penotti, de quilt die ik voor oudste zoon en schoondochter maak, en die maar niet af wil komen. En gelukkig, bijna elke middag ga ik netjes aan tafel zitten en quilt, quilt, quilt.... Inmiddels heb ik al een grote kloof in mijn duim, waar af en toe de naald weer heel gemeen in gaat, en die 's avonds zo fijn gaat kloppen. Maar het resultaat mag er zijn, al gaat het niet zo vlug als ik zou willen. Toen DIL1 vorige week op de koffie kwam, was ze er heel blij mee, ze had al stiekem gedacht dat het een levenslange ufo was geworden. Ook het patroon vindt ze erg mooi. Tussendoor was ik nog even op een ander quiltpatroon overgegaan, omdat dat makkelijker was om te quilten, maar dat vond ze minder mooi, en ik ook. En al is het eind nog niet in zicht, ik heb toch een beetje het idee, dat het opschiet.

Verder is de zin in blokken maken een beetje weg, natuurlijk ben ik met veel te veel dingen tegelijk bezig geweest, de laatste tijd... Maar de zin zal wel weer terugkomen, als er weer eens wat af is en ik door de bomen het bos weer kan zien. Ik ben ook gestopt met de Dear Jane, de spanning zoals bij de eerste kwam niet terug, de blokken zijn even opgeborgen, net als de Mystery Quilt.

Zondag zijn we bij kleindochter Kim gaan kijken, die sinds een paar maanden op paardrijles zit. Vol trots kwam ze op ons toegerend en we moesten mee langs de stallen, ze wist de namen van alle paarden en pony's al uit haar hoofd. Toen begon de les, wat leek ze, al is ze lang voor haar acht jaar, klein op die pony. Maar het ging prima en ze heeft zelfs een paar rondjes in galop gelopen. 
Carly van zes, die ook graag op les wil, mocht deze keer een paard borstelen, wat ze ook heel leuk vond.

Ik kwam ook dit leuke animatie  filmpje tegen, je moet er even voor gaan zitten, want het duurt wat langer. Dus neem er lekker een kop koffie bij. Het heet 'Oma's Quilt' en het is leuk deze oma Engels met een accent te horen praten, niet zoals zou moeten, Nederlands, maar wat is het? Frans, Russisch? Voor degenen die geen Engels kunnen verstaan, het gaat over een oma, die niet meer op zichzelf kan wonen en naar een bejaardentehuis wordt gebracht door haar dochter en kleindochter Emily. (Leuk, dat ze ook echt 'oma' genoemd wordt door Emily, met dezelfde uitspraak als de kleinkinderen van mijn schoonzus in Nieuw Zeeland oma tegen haar zeggen, maar dat terzijde). Oma kan niet wennen in het bejaardentehuis, waar de kleindochter nogal over inzit. In oma's oude huis staan de dozen met haar spullen nog en samen zoeken Emily en haar moeder alles uit, wat weg moet en wat bewaard moet blijven. Tot ze een doos met allemaal oude kleren tegenkomen en Emily voorstelt er een herinneringsquilt van te maken. Als hij klaar is rijden ze naar oma, die echter al met haar koffer klaar staat, want ze kan niet wennen en wil weer terug naar huis. Maar: als ze de quilt ziet en allerlei dingen herkent van haar man, kinderen en kleinkinderen, verandert ze van gedachten en besluit ze het nog eens te proberen. En het lukt, met die mooie herinneringsquilt, waardoor ze alles wat ze achter heeft gelaten, weer bij zich heeft. Wat een leuk filmpje! Geniet ervan!  (klik hieronder)

http://www.nfb.ca/film/omas_quilt

Tot volgende keer,

Groetjes,

Cisca

Nieuwjaar, kersthuisje en Madeira

Hallo allemaal,


Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig, gezond 2012 met heel veel quilt- en borduurplezier! Is het jaar niet weer voorbij gevlogen? Griezelig snel, vind ik.

Op 1 januari mag het eerste huisje niet ontbreken. Een kersthuisje is het, Ik vind ze heel leuk om te maken, maar ze kosten veel tijd, vooral het tekenen van de verschillende malletjes op de stof vreet tijd, dus ik ben benieuwd, wie één huisje per dag gaat halen?! Ik vast niet, er zijn zoveel andere quilts waaraan ik moet werken, o.a Dear Jane, en vooral het quilten van de Duo Penotti. Die wil maar niet af, maar ik heb me wel voorgenomen, dat hij vanaf deze dag prioriteit gaat krijgen, Nou ja, vanaf morgen, want vandaag zal er niet veel van quilten komen. Het zal vast druk worden met kinderen en kleinkinderen.

We hebben tamelijk onverwacht Kerstmis op Madeira gevierd. Wie had gedacht, dat het er zo mooi was, er zoveel bloemen bloeiden en het er zo prachtig versierd is met Kerstmis. Daar is Londen niks bij. Alleen ons hotel al: de mooiste kerststallen, op elke verdieping een grote kerstboom in rood en goud versierd. De trapleuningen, de ontbijtzaal, het restaurant, alles ademde kerst! We zaten een kwartier rijden van de hoofdstad Funchal, waar we echt onze ogen uitkeken, toen we terug op de hotelbus wachtten en de lichten aangingen. Je hoorde overal: "Ohhh". Adembenemend!

Elke boom was met honderden lichtjes verlicht, ook de stammen van de palmbomen, er waren bandjes op straat, een kerstmarkt, kerstmannen met ballonnen en meisjes in mooie pakjes als Christmas elves gekleed. En al was het niet heel warm, alles in een stralende zon. En wat een vriendelijke mensen!

Vanuit ons hotel konden we de hoofdstad Funchal zien liggen, maar toen we er heen reden, bleek het toch een behoorlijk stuk te zijn, met veel toppen en dalen. Het was ook niet te doen buiten wat te wandelen, er waren geen stoepen en de weg was behoorlijk druk. Dat was het enige minpuntje.

We hebben ook het eiland zelf gezien, de hoogste top, plat en eigenlijk een krater, die boven de wolken uitstak, normaal gesproken is het daar koud, winderig en nat, maar nu was het droog en windstil. Overal prachtige vergezichten.  Op de tweede excursie het Nonnendal, waar in vroeger tijden de nonnen zich verstopten voor de piraten, en geloof me: zij liever dan ik. Het waren twee vermoeiende excursiedagen, maar ik had het niet willen missen. De derde excursie hebben we aan ons voorbij moeten laten gaan, ik was te moe en je kon dan in de kabelbaan, waar DH voor geen goud in gaat, dus dat was niet zo erg. En wat een bloemen, ook in deze tijd, omdat ze daar een heel gelijkmatig klimaat hebben. Dus konden we meestal overdag gewoon in een bloesje lopen.

Ik heb niets quilterigs gezien, alleen mijn eigen quiltwerkjes. Een (nep)vingerhoed gekocht, omdat daar de nationale bloem van Madeira op staat,de paradijsvogel bloem. DH had de bloemen gefotografeerd, maar die waren opeens verdwenen. (Dat gebeurt ons helaas wel vaker). En daar de vingerhoed niet mooi op de foto is gegaan, hieronder een internetfoto ervan. Verder zagen we er ook bananenbomen en ananassen, die daar ook groeien. Die ananassen en heerlijke zoete meloenen kregen we ook elke dag bij ons ontbijt. Heerlijk!

Verder een beetje geborduurd, maar niet zo heel veel. En alvast tien huisjes gebouwd, al was het bouwen eigenlijk nog niet officieel begonnen. Maar het nam zo'n klein plaatsje in de koffer in, en ik had er zo'n zin in om ze te maken, dat ik de verleiding niet kon weerstaan. In een winkel vond ik nog een handwerkblad met deze lieve engeltjes, dat kon ik echt niet laten liggen.

Ik was nog niet thuis, of ik werd ziek, maar dat schijnt te heersen. Ik was blij, dat het pas begon, toen ik thuis was, het zou niet de eerste keer geweest zijn, dat ik ziek was met de Kerst.

Voor ik wegging hebben we met onze maandagmorgenbee  ook kerst gevierd. Ik had voor allemaal in die laatste week een kussentje geborduurd, wat ik nagetekend had. Het is een patroon van Crownstitches, en waarschijnlijk is de echte veel groter. Ik heb alleen een klein schetsje gemaakt, er toen niet meer naar gekeken en heb er daarna een kruissteekjespatroontje van gemaakt. Na eerst wel op hun site gekeken te hebben of ik het kon kopen, maar ik kon het niet vinden. Maar ik vond het zo'n lekker klein patroontje en het verveelde gelukkig niet om er zes van te maken, waar ik nog weleens last van heb. Alleen die knoopjes opnaaien was meer werk dan ik dacht, maar iedereen vond het leuk er één te krijgen.

Ik heb er weer eens een heel lang verhaal van gemaakt, hoe komt dat toch bij mij? Maar gelukkig zijn jullie niet verplicht alles te lezen. Tot de volgende keer,

Groetjes,

Cisca

Het is weer lang geleden...

Hallo allemaal,

                                                  
Mag ik jullie even voorstellen: dit is Kaatje de Kerstengel, vrijdag geboren en ze heeft al een mooi plaatsje in onze woonkamer. Zoals jullie misschien nog weten, won ik een pakketje met alle ingrediënten om haar te maken, bij Pauline, dus had ik een stok achter de deur om haar voor Kerstmis klaar te hebben. Want ik houd heel erg van al die leuke dingen als poppen, beren, enz., maar meestal komt het er maar niet van ze te maken. Pauline, voor de zoveelste keer: bedankt! Ik vind het een schat van een engel!

Nu we het toch over giveaways hebben, dit leuke patroon met allemaal kleine kerstborduurtjes won ik bij Donna van By The Bay Needleart. Je kunt kiezen om over één draadje te werken, dan worden ze 1 inch

en over 2 draadjes 2 inch. Ik heb er inmiddels 2 gemaakt op 14-draads borduurlinnen.

En deze boekenlegger maakte ik voor mijn Engelse penvriendin Angela, hij is met een gekocht cadeautje en brief al op weg naar haar. Ik geloof, dat ik er ook maar eens één voor mezelf moet maken, hij lijkt me heel makkelijk.

En jawel, hoor, ook ik ben bezweken voor de verleiding van Jeanneke, huisjes bouwen in 2012! Elke dag een huisje, zodat je er 366 hebt aan het eind van het jaar. Terwijl ik al met zoveel dingen bezig ben. Maar gelukkig ben ik niet de enige die last heeft van dat "probleem", met mij zijn vele quiltsters, met een heleboel ufo's, ook bezweken. Wie op internet zit, kan toch vaak niet alle verleidingen weerstaan.
De laatste keer dat ik keek, waren er al zo'n 290 quiltsters, "all over the world", die mee gaan doen! Jeanneke heeft zelfs een "Building Houses with Scraps" weblog gemaakt. .Als je wilt gaan kijken of mee wilt doen, druk dan op het logo rechts.

                                                                  

• En dan hier komen hier een paar van de ongeveer acht nieuw gemaakte blokjes voor mijn Sjannah, 3 Hannah's,  en 1 Sjaantje, de andere blokjes zijn al in het grote geheel opgenomen en zien jullie wel als ik ze aan elkaar heb gezet. Die ene Hannah linksonder is dus geen appliqué, maar ik vind hem wel mooi voor het midden. Misschien moet ik de rand om de cirkel nog eens over doen, want hij zit niet mooi.Ik heb er al meer dan de benodigde 25, voor het middenstuk, maar ik wil de goede kleuren bij elkaar doen, dus moet ik er nog een paar extra maken. We hadden trouwens een gezellige Dear Jane bee, ik was net beter van een week ziek zijn, dus daar bofte ik bij.

                          
De laatste weken heb ik het wat rustiger aan moeten doen met blog activiteiten, ik heb de meeste logjes wel gelezen, maar heb geen reacties gegeven. Eerst was ik ziek en daarna had ik niet veel fut. .Ik zal vanaf nu weer gaan proberen, dat wel te doen, in ieder geval degenen, die een reactie bij mij geven. Ik wil ook iedereen bedanken, die zo meegeleefd hebben met mijn hoofdpijn en migraine verhaal. Zoals het die week was, is het gelukkig niet zo vaak meer als vroeger. Ik heb ook ME(CVS)/Fybromyalgie, en het zo weinig energie hebben en pijn ervan hebben, weegt vaak zwaarder. Maar ik zal het er nu niet meer over hebben, als ik misschien eens klaag over moe zijn, weten jullie in ieder geval waar het aan ligt.

Dan eindig ik met 2 kerstornamentjes, klaar om in de kerstboom te hangen. Het kerstboompje maakte ik vorig jaar al, maar ik vond het resultaat niet zo leuk. Maar ik heb het nu toch maar afgewerkt. Dan mag het op een rustig plaatsje hangen. De foto is slecht, maar hij verdient niet beter, zullen we maar zeggen.

Degenen die nog Sinterklaas gaan vieren, veel plezier. Wij hebben het gisteren gevierd, met alle kinderen en kleinkinderen. Wat hebben ze weer veel gekregen, Heerlijk, die blije koppies van de 3 jongsten. Kim van acht  is weliswaar niet meer "gelovig", maar wilde toch wel erg graag cadeautjes hebben.

Tot volgende keer,

Groetjes,

Cisca

Mystery block 7

Hallo allemaal,

Eindelijk is dit blok afgekomen, en daar ben ik heel blij om. Het is zo'n mooi blok, maar het wilde maar niet opschieten. Deze week is alles blijven liggen, ik ben nergens naar toe geweest en ik was gedwongen me rustig te houden. Ik ben al sinds mijn 18e een (dagelijkse) hoofdpijnpatiënt en een paar jaar later werd ik ook nog eens een zware migrainepatiënt. Sinds de Imigran, (een migraine medicijn) eind jaren 80 in mijn leven kwam, is het een stuk beter geworden, de meeste aanvallen worden afgezwakt, maar deze week hield het niet op.

Afgelopen vrijdagavond wilde DH naar Marijke bellen, dat ik zaterdag niet mee zou gaan naar de regiodag, maar ik wilde het  toch proberen, en gelukkig voelde ik me die dag goed. Maar daarna ging het helemaal mis. vandaag gaat het weer iets beter en dus kon ik de laatste hand aan dit blok leggen.

Helaas had ik op de regiodag weer eens geen fototoestel bij me, er was weer een show and tell met mooie quilts, en van de lezing hebben we zo genoten, jammer dat ik daar geen foto's van heb.
Tussen de middag moest de zaal leeg, alleen de stoelen mochten blijven en werden langs de kanten neergezet, want we kregen een modeshow van kleding van 1850 tot 1950. Het werd gepresenteerd door meneer en mevrouw Haan, en meneer voelde zich echt de haan in het kippenhok, zoals hij zei.

De kleding werd geshowd door 'echte' mannequins, namelijk de drie regiovertegenwoordigsters en nog drie anderen, allemaal vrouwen van zekere leeftijd.  Het begon met het showen van onder- en nachtkleding, de dames voelden gelukkig geen gêne en lieten met veel flair hun gebreide onderbroeken en wat dies meer zij, zien. Je kunt je voorstellen, dat het een heerlijk middagje lachen was. Na een kop thee werd de bovenkleding geshowd, en we zagen de dames gelijk twintig jaar ouder worden als dametjes van toen. Niet te geloven wat kleding doet. Aan het eind was er nog een bruidspaar, dat waren twee jongere vrouwen uit de zaal, die in de echt werden verbonden door burgemeester Haan in eigen persoon.

Er was maar één winkel en ik heb niet veel gekocht, hoewel, wel een handige houder voor mijn klosjes garen, maar die laat ik een andere keer zien. Ook de beurs in Rotterdam was leuk, alhoewel er niet zoveel quiltwinkels waren, vonden wij. Bij Bobbin  Els' nieuwe boek gekocht, o, wat staan er leuke dingen in, en bij Crownstitches een heleboel garen voor een mooi borduurwerk. Maar daarover later meer.
Is het geen leuke sneeuwman? Iemand van de andere maaksters heeft in plaats ervan een  brievenbus gemaakt, die ik ook erg leuk vind, maar het is toch maar mijn favoriete sneeuwman geworden.

Tot volgende keer,

Groetjes, Cisca