Farmer's Wife en een beetje Mystery

Het is alweer de 22e, dus er het is weer boerenvrouwtjes dag. Het is gelukt deze maand vijf blokken te maken, al hebben ze nog geen sashings, die moeten nodig geknipt worden Het is niet gelukt een hele rij vol te krijgen, maar er zijn nu nog twee blokken nodig, dus volgende maand zit hij eraan.
Hier komen ze:

block 30: End of Day

block50: Honey's Choice (helaas niet zo mooi van kleur)

block 99: W.C.T.U

block 17: Cats and Mice, en als laatste

block66: Periwinkle,

Ik dacht dat deze een makkie was met zo weinig stukjes, maar dat viel tegen. Het blok in het boek heeft andere kleuren, en de eerste versie, die ik maakte benaderde die een beetje, maar viel erg tegen. Ook bobbelde hij in de hoeken, zodat ik begreep, dat de stukjes van de hoeken andersom hadden gemoeten. Dus ik heb heel andere kleuren genomen en ben opnieuw begonnen, met het idee dat ik maar één keer de fout van de omgedraaide templates zou maken. Nou, niet dus, het werd weer hetzelfde. Dus de hoeken er maar weer afgehaald en ze andersom  weer aangezet. En toen klopte het eindelijk. Dus moet je hem nog maken, let dan goed op de templates, de zijden schelen maar een paar millimeter, maar het scheelt echt een heel stuk. Al hoop ik, dat ik de enige ben, die die fout maakt/heeft gemaakt.

Dan nog even een plaatje van de huisjes van de Mystery Quilt, de daken zitten erop, met schoorsteen en al, dus de kachels kunnen branden. Ik geniet van de letters, die een wereld van verschil maken. Nu nog alle hartjes en sterretjes erop.

Sommige quiltsters konden niet, of erg moeilijk, reageren. Dankzij Margreet van Home Sweet Home is dat nu veranderd, dus laat het je niet (meer) weerhouden een reactie te plaatsen.

Zo, dat was het weer. Vergeet niet even naar de andere boerenvrouwtjes te gaan kijken. De Quilt Mystère blogs zijn trouwens ook de moeite waard. Ze staan allemaal in de kolommen rechts.

Tot volgende keer,

Groetjes,

Cisca

Mystery Quilt, vogelhuisjes en de Duo Penotti gedubbeld

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer, met  Mystery block nummer 1, dat nu echt af is. Nieuwe benen/schoenen, die ik leuker vind, de borduurtjes zitten erop en de (voorlopige) knopen ook. Ik was weer even van plan hem toch opnieuw, maar dan op 75% te maken, maar heb nu toch definitief voor de originele maat gekozen. Al ben ik er nog niet over eens hoe en òf ik haar jurk wat op wil pimpen, maar wacht nog even af, hoe het  uit gaat pakken, als er meer blokken af zijn. Ik ben ook al met het huizenblok bezig, dus de zin is er weer helemaal.

Die was de laatste tijd even een beetje weg, de laatste week voor mijn herniaoperatie heb ik mijn DMC garen weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht, de andere systemen werkten niet, dus heb ik alles (395 stuks) weer op, deze keer plastic, "kartonnetjes" gewonden. Dat was een verschrikkelijke klus, maar alles zit weer in dozen, zodat ik weer eens met een borduurwerkje kan gaan beginnen. Nu nog een paar nieuwe dozen kopen, zodat ze allemaal even groot zijn.

De operatie is niet doorgegaan. Ik dacht, dat het steeds beter ging door de goede medicijnen, maar toen ik daarmee 10 dagen voor de operatie moest stoppen, omdat ze bloedverdunnend zijn, kwam de pijn niet terug. Dus zei de dokter bij het operatiegesprek, dat, als er geen uitstralende pijn meer is,er niet geopereerd werd. Dat was natuurlijk een heel goed bericht, maar ik was er wel van slag van. Je leeft er toch naar toe en dan gaat het ineens niet door. Het was een plaatsvervangend arts, dus ik weet niet wat mijn eigen neuro-chirurg had gedaan, want die had de vorige keer gezegd, dat wat kapot is, nu eenmaal gemaakt moet worden. Wel moet ik nog een keer op controle komen, voordat mijn "dossier" weer gesloten wordt.
Hierbij wil ik ook de blogsters bedanken, die me vroegen, hoe de operatie afgelopen was; ik heb ook heel wat telefoontjes gepleegd en gekregen en zelfs een paar kaarten van mensen die ik niet had gebeld. Allemaal bedankt!

Ik had even geen zin in quilten of bloggen, heb wel de meeste van jullie logjes gelezen, maar langzamerhand komt het allemaal weer terug. Ik ben begonnen met het kleine pakketje, wat ik op de beurs in Veldhoven had gekocht, even geen stofjes zoeken is ook wel eens leuk. Het gevlochten touwtje werkt niet, dan zou er toch een tunneltje met een stokje aan moeten komen, dus ik denk, dat ik er geruite strikjes aan maak en het aan een takje op ga hangen.

Zaterdagavond, DH en ik waren die dag 47 jaar getrouwd, werden we door DS1 en DDIL1 uitgenodigd voor een etentje in een leuk restaurantje. Het was heel gezellig en we hebben er aardig wat uurtjes gezeten met z'n zessen, want de kleinzoons waren er ook bij. Daar heb ik DDIL beloofd direct na Pinksteren aan het dubbelen van de Duo Penotti te beginnen. Bep, van Atelier Bep, had me vorige zomer aangeraden boeken onder mijn tafelpoten te leggen, en dat was ideaal. DH heeft prima geholpen met alle lagen op elkaar te leggen, toen de klemmen erop, zodat eerst het middenstuk gedaan kon worden. Heel veel nietjes gebruikt, dus het duurde de hele ochtend, maar na het eten, op de bank deze keer, was het gauw gebeurd. Daarna helemaal uitgevloerd, veel rugpijn, maar dat was niet de hernia, maar de slijtage.

Dit zijn de hulpstukken die ik gebruikte, het nietpistool, wat een uitvinding is dat toch, en ook heel belangrijk, het houten stop ei, ooit van mijn oma, daarna van mijn moeder en al heel lang in mijn bezit, want ook ik heb nog de sokken van de kinderen gestopt, toen ze jong waren. Ik had er één bij, die altijd met zijn grote teen door zijn nieuwe sokken ging. En jong, dat zijn ze, in mijn ogen althans, nog wel, maar met 41, 44 en 46, zijn ze toch niet zo heel piep meer. En waarschijnlijk gooit die ene zoon nu gewoon zijn sokken weg en koopt een paar nieuwe. Dat ei moest trouwens voorkomen, dat de punt van het pistool de tafel zou raken, en dat deed hij prima. Je schuift hem gewoon onder je quilt naar het volgende plaatje toe. Ik kan het aanraden.

Zo, dit was het weer voor deze keer, hoorde daarnet dat onze oudste kleidochter voor haar examen is geslaagd, gefeliciteerd, Anique!

Groetjes,

Cisca

Farmer's Wife , de Lori Smith Quilt en een engelentasje

En alweer is het de 22e, ik heb er deze keer maar drie te laten zien. Dat heb je met zoveel projecten onder handen, dan moet de tijd verdeeld worden. Hier is de eerste:

block 32: Farmer's Daughter

block 92: Streak of Lightning, en de laatste:

block 18: Century of Progress

Zien jullie dat ene stukje linksboven, dat rood is geworden in plaats van bruin, ik vraag me dan altijd of  de stof op was. Of is het expres zo gedaan, wat denken jullie? En twaalf punten, die elkaar in het midden ontmoeten, dat was dringen. Al heb ik het allemaal netjes naar één kant gestreken, het blijft toch een bobbeltje. Nu op naar de volgende maand, ik weet niet of ik dan veel kan laten zien, i.v.m. de operatie, die er nu toch echt aan zit te komen. Gelukkig maar, de medicijnen zijn niet zo goed voor mijn maag, maar ze helpen zo goed.

Dan moet ik jullie ook allemaal bedanken voor de goede tips die ik gekregen heb, naar aanleiding van het verwerken van wol. Ik heb nu freezer paper gebruikt voor de bloemetjes en bloemhartjes op dit blok en dat ging veel beter. En ik heb nu de knoopsgatensteek gebruikt met 1 draadje DMC, dat vind ik toch mooier. Misschien is 2 draadjes nog beter, dat moet ik nog een keer uitzoeken. Dit blok is heel anders dan het vorige, maar ik vind het minstens zo mooi. Het is trouwens block 7, die onder die van vorige week komt. Ik kies een blok, waarvan ik op de foto goed kan zien of en zo ja, welke wolletjes erin gebruikt worden, anders ben ik bang tekort te komen. Het is trouwens een heerlijke quilt om te maken!

Dan als laatste nog een klein stukje van de Mystery. Het engeltjesblok is een tijdje bkijven liggen, want ik kon maar niet aan de grootte wennen. Toen ben ik maar naar de boekhandel gegaan om het tot 75% te laten verkleinen. Die had er duidelijk geen zin in om zo'n enorm patroon te verkleinen en zei al van tevoren dat het wel niet zou lukken. Hij kwam met 4 blaadjes terug, ik ben toen gaan kijken af alles er wel opstond, nou nee dus, alleen de onder- en bovenkant stonden erop. Van ellende moest hij toen terug naar de kopieermachine en toen kwam hij terug met nog 2 kopieën. Stom genoeg heb ik niet gekeken of het nu wel goed was. want toen ik thuiskwam merkte ik, dat het gewoon op 100% gekopieerd was. Heeft hij dat gezien of niet? Duidelijk is wel dat hij er geen zin in had en waarschijnlijk niet eens gekeken heeft. Ik had het zelf beter gekund.

Uiteindelijk ben ik toen maar verder gegaan met de oorspronkelijke maat . Ik heb de benen eraf gehaald en nu krijgt ze een paar nieuwe benen met echte schoenen. Haar jurk, waarvan ik de stof nogal saai vind, moet ik ook nog ergens mee oppimpen. De tas is ook af, ik heb er een "echte" tas van gemaakt, met rood gevoerd, om het wat op te fleuren. Volgende keer zien jullie het resultaat.

Zo, dit was het weer, als er geen kinderen op visite komen, ga ik straks bij de andere boerenwijffie-maaksters gaan kijken. Gaan jullie mee?

Groetjes,

Cisca

Van maxi naar mini

Was het blok van vorige week nog 75x70 cm, dit blok meet heel wat minder. Het is blok 4 van de quilt van Lori Smith. Ik kocht het op de beurs in Ahoy  bij Dorry. Jeanneke, van Jeanneke's blog, heeft hem met wol voor Dorry gemaakt en zo heeft dorry er pakketjes van gemaakt, met gedeeltelijk wollen lapjes erbij. In dit blok bestaat de boom en de vogel uit wol. Het is me niet meegevallen, dat werken met wol. Ik heb de randjes ingesmeerd, om het rafelen tegen te gaan, en daarna met dmc vastgezet op de ondergrond. Het resultaat valt me tegen, had ik misschien een andere steek moeten nemen, want deze vind ik niet mooi. Ik had ook beter met een ander blok kunnen beginnen, want om met zo'n boom te beginnen, die alle kanten op ging toen ik hem uitknipte?! Ik had een mal gemaakt en die op de stof geprobeerd te plakken, maar dat hield niet zo goed,  Wie weet een betere manier?

Maar goed, ik ben dus ook nog naar Veldhoven geweest, samen met Marijke en haar DH. Ik heb er  prachtige quilts gezien en ook veel andere, mooi en minder mooi om te zien, maar die ik niet in mijn huis zou hangen, maar dat is een kwestie van smaak. Ik vond vooral de quilt van Janine van Het Quiltgebeuren erg mooi. En de Weddingring-quilt!!!  Ik heb leuke dingen gekocht, bijvoorbeeld (weer bij Dorry) deze mini-mandjes. ook door Jeanneke gemaakt. Hoe kan je daar nou weer voor vallen, zou je denken, je hebt pas een quilt met de gewone trick-or treat mandjes gemaakt, waarom dan nu zulke kleintjes. 

Ja, ze zagen er zo lief uit. Dorry had er een leuk pakketje van gemaakt met 100 lapjes, er zijn  inmiddels vier mandjes gemaakt, een beetje priegelig, maar wel lekker vlug klaar en een heerlijk tussendoortje. De blokjes worden zo'n 6x6 cm klein.  Kijk maar eens wat een verschil met de oorspronkelijke. Het resultaat zal een leuk poppenquiltje zijn.

Verder heb ik nog een mooi boek van Jan Patek gekocht, een paar lapjes, een leuk schaap bij Cora en een pakketje voor een quiltje in mijn huisje. Maar alles is al verspreid en ik heb er helaas geen foto van gemaakt.

Dit was het weer, nu gauw weer eens aan het werk, want de Farmer's Wife staat binnenkort weer op de agenda.

Tot volgende keer,

Groetjes,

Cisca

Eerste update van de Mystery BOM en nogmaals de award

Toen ik vorig jaar het boek van de Mystery Quilt voor mijn verjaardag had gekregen, schrok ik van de maat van de quilt en vooral van de blokken. Daardoor werd hij op de Wimmetjeslijst geplaatst, want eigenlijk wilde ik niet weer zo'n grote maken. Maar toen begon Jeannet ermee en toen ze vroeg of er meer mee wilden doe, heb ik me toch opgegeven. En zo begon ik vorige week aan het eerste blok: de engel, die als ze af is 70 bij 75 cm meet. Eigenlijk al een quiltje op zich. Ik had gedacht, dat het nu wel af zou zijn, maar het is behoorlijk wat werk met die enorme jurk en zo, ik maak altijd kleine steekjes met appliqueren, dus dit zijn heel veel steekjes. Het applicatiewerk is nu gedaan, de vliegende vogels zijn af, dus nu is het tijd om alle knoopjes op te naaien en de borduursteken te maken. En natuurlijk het tasje te maken en haar handen over de hengsels vast te naaien. Voor wie het niet doorheeft, het quiltblokje op de jurk  wordt het tasje, wat er zo piepklein uitziet op de foto in het boek.

Zoals Jeannet en sommige anderen heb ook ik het haar veranderd, de draadjes die onder haar hoed uitkwamen vond ik niet zo mooi , dus heb ik een ander kapsel op het patroon getekend. Tussen de overgebleven Duo Penotti lapjes zat een mooi passend bruin lapje dat ik ervoor kon gebruiken en daar ben ik wel tevreden over. Waar ik minder tevreden over ben zijn de benen, ik vind ze te licht van kleur, maar misschien wordt dat beter als de bandjes van haar schoenen zijn geborduurd.

Aan de rechterkant van mijn blog zie je het lijstje met Mystery Quilt maaksters, ik kan het aanbevelen eens een kijkje te gaan nemen!

En nu de award die ik van Jolanda kreeg en nu ga ik toch de vragen die erbij horen beantwoorden:

Waarom ben je met bloggen begonnen?
Zodra ik achter de computer ging zitten en blogs ging volgen, had ik het idee dat ik dat ook "eens" wilde gaan doen. Toen ik met de Sweet Memories Quilt ging beginnen, kwam de mogelijkheid om op het gezamenlijke Sweet blog te schrijven. En toen was de stap naar een eigen blog heel klein.

Welke blogs volg je?
Vooral quilt- en borduurblogs en een enkel woonblog. Daar kijk ik vaak mijn ogen uit, maar het is zo frustrerend om dan niet net zoiets voor elkaar te krijgen.


Wat is je favoriete kleur?
Voor mijn quilts wilde ik in het begin het liefst blauw, vooral oudblauw, maar de laatste jaren vind ik  de herfsttinten ook erg mooi. Voor kleding droeg ik altijd veel turqouise, maar door mijn grijze haar ga ik nu wat fellere kleuren kiezen.

Wat is je favoriete film?
Pride & Predudice, Jane Eyre (BBC), Billy Elliott, The Holiday, The Reader.

Welk land zou je nog eens willen bezoeken?
Schotland, dat lijkt me prachtig en Amerika, vooral voor de quiltwinkels, daar ben ik nog niet geweest. En Nieuw Zeeland, daar ben ik wel geweest, daar zouden we (schoon)zus en zwager nog een keer kunnen bezoeken en dan ook het Zuidereiland kunnen gaan bekijken.

En dan zou ik deze award naar vijf blogsters met minder dan 100 volgers moeten geven. Ik heb de laatste tijd namen op kladjes geschreven, maar het werden er zoveel, dat ik het weer niet ga doen. Alle blogsters met minder dan 100 volgers, krijgen hem van me, zoals ik vorige keer al zei, iedereen doet haar best, dus iedereen verdient er één.


Tot volgende keer.


Groetjes,


Cisca

The Farmer's Wife en een gekregen award

Wat is het lang geleden, dat ik geschreven heb, en erger, ik heb maar weinig reacties geplaatst op jullie logjes.  Ik ben zo achter, dat het me aan moed ontbrak om ergens te beginnen. Maar dat ga ik wel snel doen, hoor. 

Na de kippetjes was het hoog tijd om nog wat aan het boerenvrouwtje te doen doen, want ik had me vorige maand voorgenomen, dat er weer een rand aangezet zou zijn deze maand. Maar de blokken waren nogal bewerkelijk en dat vergde meer tijd dan ik hoopte. Maar ze zijn er alle drie klaar, het zijn:

nummer 57: Morning, natuurlijk is er ineens weer een foto verdwenen, zodat ik hem aangenaaid over moest maken. De kleuren zijn trouwens veel mooier dan op de foto.

nummer 22: Corn & Beans en

nummer 110: Wood Lily

En zo ziet hij er  uit nu alle blokken er aangenaaid zijn. Ik denk, dat ik hem niet breder ga maken, en voor de Twin-size- maat kies, die 73" x 92,5" is. Dan moeten er 83 blokken gemaakt worden, het betekent dan wel, dat ik drie blokken, die ik al gemaakt had, op een andere plaats zal moeten naaien. En dan ga ik ook eens kijken of er blokken zijn die ik erg mooi vind om er ook in te gebruiken. Ik heb nu 52 blokken gemaakt, dus dat schiet al op.

En dan voor het laatst nog even de kippenaffo, wat heerlijk, dat hij klaar is. Hij hangt hier al in de kamer, maar ik ben er niet helemaal tevreden over. Hij hangt rechtsonder niet mooi, dus ga ik volgende week de bies weer een stuk loshalen en wat inkorten. Maar verder ben ik helemaal tevreden.

Dan heb ik van Jolanda van quiltenlangsdewaterkant.blogspot.com een award gekregen, ze schrijft, dat ze hoopt dat ik het leuk vind. Natuurlijk is het leuk om een award te krijgen, maar ik vind het zo moeilijk om uit zoveel blogsters te kiezen. Daarom staat er op mijn blog, dat ik ze liever niet wil. Maar ik vind het ook niet leuk, als ik er nu niets aan doe, dus ik zal één dezer dagen de vragen, die erbij horen, beantwoorden en misschien zoek ik dan toch een paar blogsters die niet zoveel volgers hebben, wie weet!  In ieder geval bedankt, Jolanda, ik vind het erg lief van je!

Bovenaan staat een nieuwe header, ook ditmaal met een maandquiltje, ontworpen door Ria Borgstrom. Gemaakt toen ik pas begon. Het huisje heb ik op de regiodag gekocht, waar we met vijf bee-vriendinnen geweest zijn. Ik wilde allang zo'n huisje, en nu heb ik er dan eindelijk één, al heeft het nog een stokje en een verfje nodig.

Wat mijn hernia betreft: ik heb inmiddels een datum van de operatie: 6 juni, dus nog een tijdje wachten. Maar de medicijnen, die ik nu heb, maken het wachten gelukkig wat draaglijker.

Zo, nu een begin maken met de inhaalrace: als eerste naar de andere Boerenvrouwtjesmaaksters, gaan jullie mee?

Groetjes, en natuurlijk ook alvast een vrolijk Pasen,

Cisca

Kippen, de giveaway, een borduuraffo en een Promovendus

Hallo allemaal,

Wat geniet ik van het quilten van de kippetjes. Tot nu toe nog geen zwerende vinger en het is zo ontspannend en blij makend om hem steeds mooier te zien worden! En wat ook leuk is: hij komt ruimschoots voor de Paasdagen af.

Gisteravond ook even het paashaasje afgemaakt, zodat die samen met het haasje en kippetje van vorig jaar alvast een beetje paassfeer in huis brengt,

Hier de leuke giveaway, die ik van lapjesfluisteraar Pauline heb gekregen (zie de namen onder de Farmerś Wife foto rechts). Veertig kleine lapjes van Moda's Clermont Farms, een hele mooie serie. Erbij een kaart met een prachtige quilt en een leuk klein stoffen hartje.  Hartelijk bedankt, Pauline, zoals gezegd: ik heb er al een bestemming voor, maar dat komt  (veel) later.

Verder staat mijn hoofd nog steeds naar de feestelijke dag van 1 april, toen DS 2 Colin, die cognitief gedragstherapeut is, zijn bul kreeg. Wat was dat leuk en wat waren we trots op hem. Het boek met zijn proefschrift hadden we al weken in huis, met op de kaft een foto van "Worry Dolls", die bij de Maya's gebruikt worden om kinderen, die piekeren en bang zijn, hun zorgen en angsten aan te laten vertellen en die ze onder hun kussen leggen, om 's nachts al hun zorgen weg te nemen. Z'n scriptie ging dus over piekeren, wat bij sommige mensen zo erg kan worden, dat ze het gevoel hebben, dat ze gek zullen worden. De dagen voorafgaand aan deze dag, is hij in verschillende radio- en televisieprogramma's geweest om erover te praten en o.a. ook AD en Telegraaf hebben er een artikel aan gewijd.

Hier staat hij, prachtig in rokkostuum, met zijn paranymfen en vriendin en Kim en Carly, voor Erasmus. Die nymfen, twee vrienden, moesten hem symbolisch bijstaan tijdens de ondervraging door de professoren. Dat waren niet de eersten de besten, twee van de universiteit van Amsterdam (de één in Klinische Psychologie en de ander in de Cognitieve Gedragsgstherapie) één van universiteit van Utrecht en de anderen van de Erasmus universiteit. Ze waren het er allemaal over eens, dat het uitzonderlijk is, dat een onderzoeker tegelijkertijd ook behandelaar is, wat in de praktijk natuurlijk heel goed uitpakt. Hij werd zelfs briljant genoemd en ze vroegen zich af, hoe hij het voor elkaar gekregen had, om in de jaren dat hij onderzoek deed en zijn scriptie schreef, ook behandelaar was, met anderen PsyQ had opgericht, nog een tijdje directeur ervan was, ook nog als docent aan de Erasmus universiteit werkte, boeken had geschreven en artikelen in vooraanstaande Amerikaanse (en Engelse?) bladen had mogen plaatsen. En dan ook nog volgende week de marathon van Rotterdam gaat lopen. En wat ze er niet bij zeiden: vader van twee kinderen was geworden en dat het op woensdag thuiswerkdag was, maar vooral pappadag! En wat ook niet onbelangrijk was: dat hij zo sympathiek was. Dat is misschien nog het allerbelangrijkst!
En moeder Cisca dacht er tijdens al die loftuitingen aan, dat hij door zijn kleuterjuf al "het zonnetje van de klas" werd genoemd.

Na de verdediging van zijn proefschrift "On the Diagnosis, Assessment, and Treatment of Generalized Anxiety Disorder", kortweg de piekerstoornis, kreeg hij uiteindelijk zijn bul uitgereikt, waarna aansluitend een receptie volgde en er 's avonds een feest bij hem thuis was, waar ook een paar profs van Erasmus  aanwezig waren en waar één van hen ook nog een prachtig en geestig verhaal heeft gehouden. Daar bracht hij ter sprake, dat Colin het praten (en overal een antwoord op weten) van zijn vader, en het schrijven van zijn moeder had meegekregen. Daar had hij me op de receptie naar gevraagd, hij vroeg of Colin het praten van mij had. Nou, dat zeker niet, ik sta meestal met mijn mond vol tanden en weet pas later, wat ik had moeten zeggen. Schrijven doe ik iets beter dan praten, maar zo goed als hij ben ik natuurlijk lang niet, en zeker niet in het Engels.  Maar dat verhaal  heb ik helaas gemist, doordat ik al vroeger naar huis was gebracht.

Gelukkig had ik vrijdag een goede dag, zodat ik tijdens de plechtigheid niet al teveel pijn had en kon blijven zitten. Ik moet toch geopereerd worden, ik kom er niet onderuit. Het was wel even schrikken dat ik pas op 11 mei bij de neurochirurg terecht kan en daarna nog op de datum van de operatie moet wachten, maar ik sta wel op de reservelijst als er iemand uitvalt. Gelukkig heb ik nu een hometrainer, waar ik zoveel keer per dag een tijdje op kan fietsen, zodat de pijn weer een tijdje uit te houden is.

Tot slot nog even een foto van het laatste FW blok van vorige keer, die wel heel erg overbelicht was, en waarvan ik nu zie, dat hij nog steeds niet tot zijn recht komt.

Ik hoop, dat ik jullie niet teveel verveeld heb met mijn trotse verhaal, maar het voordeel is, dat jullie het over kunnen slaan, dat is het voordeel van het geschreven woord.

Tot volgende keer,

Liefs,

Cisca